Někdy ztracený - Revolta

Člověk, tak mi upřímně pověz,

jakou má to lidstvo zlou pověst.

Jestli má vůbec cenu přes tu všechnu bolest

přát si, aby lidské existenci nebyl konec.

A seru na to, že nám prej kontrolujou mysl,

hledat všechnu vinu u těch nahoře nedává smysl.

Když vidím s obuškem těžkooděnce,

jak bije do hlavy demonstranta s kytkou v ruce.

Když vidím, jak naši politici

serou na budoucnost lidu, mají v píči krizi.

Jsou to zločinci, co okrádají stát do dna,

někdy mám chuť stát se sniperem a začít jednat.

Ilumináti, pyramida, démoni, bankéři,

mají možná prostředky, jak ovládat naší

mysl, tělo, duší a vědomí,

ale koho vinit ze ztráty soucitu a svědomí?

Jak vysvětlit, že se člověk staví, jak ovce do řady,

že kopne člověka před klubem do hlavy.

Pro příklady zla nemusíme chodit daleko,

spousta z nás je tak zlá, že by dokázala ledacos.

Být bohem, tak nás dávno opustím,

být přírodou, tak nás dávnou odsoudím,

být zvířetem, tak nás ze srdce nenávidím,

být člověkem se svědomím, tak se konci lidstva nedivím.

Posloucháš moje slova, cítíš moji hudbu.

Ptám se, taky někdy kolem sebe cítíš humus?

Taky někdy přemýšlíš, že lidstvo je jen virus?

A že člověk není špatný, jen náš vymyšlený mýtus?

Někdy mě napadá, že konec začíná

a moje svědomí nic nenamítá.

Taky si tak znechucený z lidí?

Zařvi ááá!

Že máš chuť se sebrat a utéct navždy, ááá!

Někam do přírody, někam do hor,

do světa, kde ještě neexistuje motor.

Daleko od systému a všech lidí,

někdy prostě mojí duši tohle všechno chybí.

Někdy, někdy už prostě nevidím smysl,

budím se zpocený a neovládám mysl.

Někdy, někdy je ten pocit tak silný,

že se cítím tak slabý a ztracený.

Man, dus zeg het me eerlijk

wat een slechte reputatie heeft de mensheid.

Als het de pijn al waard is

wensen dat het menselijk bestaan ​​niet eindigt.

En shit, ze willen onze geest beheersen,

alle schuld zoeken bij degenen hierboven heeft geen zin.

Als ik een zwaar geklede wapenstok zie,

terwijl hij een demonstrant op het hoofd slaat met een bloem in zijn hand.

Als ik onze politici zie

ze kijken naar de toekomst van de mensen, ze bevinden zich in een crisis.

Het zijn criminelen die de staat tot op de bodem beroven,

soms heb ik zin om een ​​sluipschutter te worden en te handelen.

Illuminati, piramide, demonen, bankiers,

ze hebben misschien de middelen om die van ons te beheersen

geest, lichaam, ziel en bewustzijn,

maar wie kan de schuld krijgen voor het verlies van mededogen en geweten?

Hoe uit te leggen dat een man als een schaap op een rij staat,

dat hij voor de club een man tegen het hoofd schopt.

We hoeven niet ver te gaan voor voorbeelden van kwaad,

velen van ons zijn zo slecht dat ze veel kunnen doen.

Om een ​​god te zijn, zal ik ons ​​lang geleden verlaten,

wees de natuur, dus ik zal ons lang geleden veroordelen,

om een ​​dier te zijn, dus ik haat ons uit de grond van mijn hart,

om een ​​gewetensvol man te zijn, dus ik ben niet verbaasd over het einde van de mensheid.

Je luistert naar mijn woorden, je voelt mijn muziek.

Ik vraag, voel je wel eens humus om je heen?

Denk je ooit dat de mensheid slechts een virus is?

En die man is niet slecht, alleen onze denkbeeldige mythe?

Soms komt het bij me op dat het einde begint

en mijn geweten heeft geen bezwaar.

Heb jij ook zo'n hekel aan mensen?

Schreeuw ááá!

Dat je zin hebt om op te pakken en voor altijd weg te rennen, ahhh!

Ergens in de natuur, ergens in de bergen,

naar een wereld waar nog geen motor is.

Ver van het systeem en alle mensen

soms mist mijn ziel dit allemaal gewoon.

Soms, soms zie ik het punt niet meer in,

Ik word bezweet wakker en heb geen controle over mijn geest.

Soms, soms is het gevoel zo sterk,

dat ik me zo zwak en verloren voel.