The Blackest Reaches - Revocation

Confined in darkness

Where light dares not tread

The sphere lies suspended and undisturbed

I curse that fateful day, within that foul old church

The day that this curse was first incurred

What lies inside… the blackest reaches of one’s mind?

Primal and divine… an entity unbound by all space and time

And so the visions came again

Blackened vortices spiraling with no end

Staring from the shining trapezohedron

The three-lobed burning eye

What lies inside… the blackest reaches of one’s mind?

Primal and divine… an entity unbound

I see the darkness in the light

Now the two become one.

Enthroned upon the seat of ultimate chaos

He who cannot be named

Infinite

Omnipotent

Opgesloten in het duister

Waar licht niet durft te treden

De bol ligt hangend en ongestoord

Ik vervloek die noodlottige dag, in die vieze oude kerk

De dag dat deze vloek voor het eerst optrad

Wat zit er in... de zwartste uithoeken van iemands geest?

Oer en goddelijk... een entiteit die niet gebonden is aan alle ruimte en tijd

En dus kwamen de visioenen weer

Zwartgeblakerde draaikolken draaien in een spiraal zonder einde

Starend vanaf de stralende trapezohedron

Het drielobbige brandende oog

Wat zit er in... de zwartste uithoeken van iemands geest?

Oer en goddelijk ... een entiteit ongebonden

Ik zie de duisternis in het licht

Nu worden de twee één.

Troon op de zetel van de ultieme chaos

Hij die niet kan worden genoemd

Eindeloos

Almachtig