From The Void II - Reverend Bizarre

Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said,

There is a man child conceived

Let that day be darkness;

let not God regard it from above, neither let the

light shine upon it

Let darkness and the shadow of death stain it;

let a cloud dwell upon it;

let the blackness of the day terrify it

As for that night, let darkness seize upon it;

let it not be joined unto the

days of the year, let it not come into the number of the months

Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein

Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning

Let the stars of the twilight thereof be dark;

let it look for light,

but have none;

neither let it see the dawning of the day

Because it shut not up the doors of my mother’s womb, nor hid sorrow from mine

eyes

Why died I not from the womb?

why did I not give up the ghost when I came out

of the belly?

Why did the knees prevent me?

or why the breasts that I should suck?

For now should I have lain still and been quiet

I should have slept: then had I been at rest

With kings and counsellers of the earth, which built desolate places for

themselves;

Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:

Or as an hidden untimely birth I had not been;

as infants which never saw light

There the wicked cease from troubling;

and there the weary be at rest

There the prisoners rest together;

and the servant is free from his master

Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in

soul;

Which long for death, but it cometh not;

and dig for it more than for hid

treasures;

Which rejoice exceedingly, when they can find the grave?

Why is light given to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?

I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet;

yet trouble came

Laat de dag vergaan waarin ik werd geboren, en de nacht waarin werd gezegd:

Er is een mannelijk kind verwekt

Laat die dag duisternis zijn;

laat God het niet van bovenaf bekijken, en laat de...

licht erop schijnen

Laat duisternis en de schaduw van de dood het bevlekken;

laat er een wolk op wonen;

laat de duisternis van de dag je angst aanjagen

Wat die nacht betreft, laat de duisternis hem grijpen;

laat het niet worden samengevoegd tot de

dagen van het jaar, laat het niet in het aantal maanden komen

Zie, laat die nacht eenzaam zijn, laat geen vreugdevolle stem daarin komen

Laat ze het vervloeken die de dag vervloeken, die klaar zijn om hun rouw op te heffen

Laat de sterren van de schemering daarvan donker zijn;

laat het licht zoeken,

maar heb er geen;

laat het ook niet het aanbreken van de dag zien

Omdat het de deuren van mijn moeders baarmoeder niet sloot, noch verdriet voor de mijne verborg

ogen

Waarom stierf ik niet uit de baarmoeder?

waarom heb ik niet de geest gegeven toen ik naar buiten kwam?

van de buik?

Waarom hielden de knieën me tegen?

of waarom de borsten die ik zou moeten zuigen?

Voor nu had ik stil moeten liggen en stil zijn

Ik had moeten slapen: was ik dan gerust geweest

Met koningen en raadgevers van de aarde, die woeste plaatsen bouwden voor

zich;

Of met prinsen die goud hadden, die hun huizen met zilver vulden:

Of als een verborgen vroegtijdige geboorte die ik niet was;

als baby's die nooit licht hebben gezien

Daar houden de goddelozen op met zich zorgen te maken;

en daar zijn de vermoeiden in rust

Daar rusten de gevangenen samen;

en de dienaar is vrij van zijn meester

Daarom wordt licht gegeven aan hem die in ellende is, en leven aan de bitteren in

ziel;

Die naar de dood verlangen, maar die niet komt;

en graaf er meer naar dan voor verborgen

schatten;

Die zich buitengewoon verheugen, wanneer ze het graf kunnen vinden?

Waarom wordt er licht gegeven aan een man wiens weg verborgen is en die door God is omheind?

Ik was niet in veiligheid, noch had ik rust, noch was ik stil;

toch kwamen er problemen