Requiem in F Minor: II. Dies irae - Schola Cantorum, Antonio Eros Negri, Coro Polifonico del Conservatorio di Como

Dies iræ, dies illa

Solvet saeclum in favilla,

Teste David cum Sibylla

Quantus tremor est futurus,

Quando judex est venturus,

Cuncta stricte discussurus.

Tuba mirum spargens sonum

Per sepulcra regionum,

Coget omnes ante thronum.

Mors stupebit et natura,

Cum resurget creatura,

Judicanti responsura.

Liber scriptus proferetur,

In quo totum continetur,

Unde mundus judicetur.

Judex ergo cum sedebit,

Quidquid latet apparebit,

Nil inultum remanebit.

Quid sum miser tunc dicturus?

quem patronum rogaturus,

cum vix justus sit securus?

Rex tremendæ majestatis,

Qui salvandos salvas gratis,

Salva me, fons pietatis.

Recordare, Jesu pie,

Quod sum causa tuae viae,

Ne me perdas illa die.

Quaerens me sedisti lassus,

Redemisti crucem passus;

Tantus labor non sit cassus.

Juste judex ultionis,

Donum fac remissionis

Ante diem rationis.

Ingemisco tanquam reus,

Culpa rubet vultus meus;

Supplicanti parce, Deus.

Qui Mariam absolvisti,

Et latronem exaudisti,

Mihi quoque spem dedisti.

Preces meae non sum dignae,

Sed tu, bonus, fac benigne,

Ne perenni cremer igne.

Inter oves locum praesta,

Et ab haedis me sequestra,

Statuens in parte dextra.

Confutatis maledictis,

Flammis acribus addictis,

Voca me cum benedictis.

Oro supplex et acclinis,

Cor contritum quasi cinis,

Gere curam mei finis.

Lacrimosa dies illa,

Qua resurget ex favilla

Judicandus homo reus.

Huic ergo parce, Deus,

Pie Jesu Domine,

Dona eis requiem.

Amen.

Sterft iræ, sterft illa

Solvet saeclum in favilla,

Teste David cum Sibylla

Quantus tremor est futurus,

Quando judex est venturus,

Cuncta stricte discussurus.

Tuba mirum spargens sonum

Per sepulcra regionum,

Coget omnes ante thronum.

Mors stupebit en natura,

Cum herrijzen creatura,

Judicanti responsura.

Liber scriptus proferetur,

In quo totum continetur,

Unde mundus judicetur.

Judex ergo cum sedebit,

Quidquid laat verschijnen,

Nul inultum remanebit.

Quid sum miser tunc dicturus?

quem patronum rogaturus,

cum vix justus sit securus?

Rex tremendæ majestatis,

Qui salvandos salvas gratis,

Salva me, fons pietatis.

Recordare, Jezus taart,

Quod sum causa tuae viae,

Ne me perdas illa sterven.

Quaerens me sedisti lassus,

Redemisti crucem passus;

Tantus arbeid non sit cassus.

Juste judex ultionis,

Donum fac remissionis

Ante diem rantsoen.

Ingemisco tanquam reus,

Culpa rubet vultus meus;

Supplicanti parce, Deus.

Qui Mariam absolvisti,

En latronem exaudisti,

Mihi quoque spem dedisti.

Preces meae non sum dignae,

Sed tu, bonus, fac benigne,

Ne perenni cremer igne.

Inter oves locum praesta,

Et ab haedis me sequestra,

Beelden in parte dextra.

Confutatis maledictis,

Flammis acribus verslavend,

Voca me cum benedictis.

Oro supplex en acclinis,

Cor contritum quasi cinis,

Gere curam mei finis.

Lacrimosa sterft illa,

Qua heropleving ex favilla

Judicandus homo reus.

Huic ergo parce, Deus,

Pie Jesu Domine,

Dona eis requiem.

Amen.