Последний рывок - Реанимация

Я сгораю в огне погибшей звезды,

Ярко светившей в небе моем.

Я взлетел высоко, но испугался мечты,

И был ласково принят холодным огнем.

И сердце, как птица, билось в груди,

Я мог оказаться в мире другом.

Свою жизнь не отдав, этот мир не найти.

Я пытался нырнуть, но вода стала льдом!

Последний жизни глоток!

Последний крыльями взмах!

Слад последний, рывок!

Птица гибнет в сетях!

Яркий свет наполнял пустоту тёмных глаз,

Можно было до звезд дотянуться рукой.

Одной жизнью живя, сгореть много раз,

А не гнить на земле с пожелтевшей листвой.

Последний жизни глоток!

Последний крыльями взмах!

Слад последний, рывок!

Птица гибнет в сетях!

Моё небо услышит пламени вздох,

Земля жадным глотком плоть мою погребет.

Убивая себя, остановиться не смог,

В вышине черный снег пепел мой погребет!

Последний жизни глоток!

Последний крыльями взмах!

Слад последний, рывок!

Птица гибнет в сетях!

Ik brand in het vuur van een dode ster,

Schijnt helder in mijn lucht.

Ik vloog hoog, maar ik was bang voor dromen,

En hij werd liefdevol ontvangen door koud vuur.

En het hart klopte als een vogel in de borst,

Ik zou een vriend in de wereld kunnen zijn.

Zonder je leven te geven, kan deze wereld niet worden gevonden.

Ik probeerde te duiken, maar het water veranderde in ijs!

Laatste slok van het leven!

Laatste vleugelslag!

Zoete laatste, eikel!

De vogel sterft in de netten!

Helder licht vulde de leegte van donkere ogen,

Je kon de sterren bereiken met je hand.

Eén leven leiden, vele malen branden,

En niet te rotten op de grond met vergeeld blad.

Laatste slok van het leven!

Laatste vleugelslag!

Zoete laatste, eikel!

De vogel sterft in de netten!

Mijn hemel zal het zuchten van de vlam horen,

De aarde zal mijn vlees met een gulzige slok begraven.

Zelfmoord plegen, ik kon niet stoppen

Boven, de zwarte sneeuw zal mijn as begraven!

Laatste slok van het leven!

Laatste vleugelslag!

Zoete laatste, eikel!

De vogel sterft in de netten!