Never Enough - Raunchy

Resting between worlds seated at his throne

Consuming the stars and all that dare surround him

Soaked in the warmth of the sun

As all below live subject to the night

And as they battle for the scraps that fall from his table

Scraping the earth under their feet

Wars are waged and never won

In vicious cycles around his endless hunger

Oh there will never be an end

Oh 'cause there will never be enough

Self indulgent, deeply hell-bent

To see his way to the bottom before moving on

Gorging the food of the gods

As all below live subject to the night

And as they carry the weakened ones to safety

Across the desolate land under their feet

Wars are waged and never won

In vicious cycles around his endless hunger

Oh there will never be an end

Oh 'cause there will never be enough

There’s no way out

Until the gods give up their heavens and he empties them out

A fleeting burst of light

In the small blink of an eye

Illuminating a path

'Cross a melancholy sky

He followed with intent

Mindful of his every step

Passing by the hungry

The ailing and the dead

Oh there will never be an end

Oh 'cause there will never be enough

There’s no way out

Until the gods give up their heavens and he empties them out

Rustend tussen werelden zittend op zijn troon

De sterren consumeren en alles wat hem durft te omringen

Gedrenkt in de warmte van de zon

Zoals alle onderstaande live onderhevig aan de nacht

En terwijl ze strijden om de restjes die van zijn tafel vallen

De aarde onder hun voeten schrapen

Oorlogen worden gevoerd en nooit gewonnen

In vicieuze cirkels rond zijn eindeloze honger

Oh er komt nooit een einde

Oh, want er zal nooit genoeg zijn

Zelf toegeeflijk, diep in de hel

Om zijn weg naar de bodem te zien voordat hij verder gaat

Het voedsel van de goden volstoppen

Zoals alle onderstaande live onderhevig aan de nacht

En terwijl ze de verzwakten in veiligheid brengen,

Over het verlaten land onder hun voeten

Oorlogen worden gevoerd en nooit gewonnen

In vicieuze cirkels rond zijn eindeloze honger

Oh er komt nooit een einde

Oh, want er zal nooit genoeg zijn

Er is geen uitweg

Totdat de goden hun hemel opgeven en hij ze leegmaakt

Een vluchtige uitbarsting van licht

In een oogwenk

Een pad verlichten

'Een melancholische lucht doorkruisen'

Hij volgde met opzet

Zich bewust van zijn elke stap

Voorbij de hongerigen

De zieken en de doden

Oh er komt nooit een einde

Oh, want er zal nooit genoeg zijn

Er is geen uitweg

Totdat de goden hun hemel opgeven en hij ze leegmaakt