Mamayev kurgarn - Raduza

Obraz tvůj, matičko, do Volhy spadnul

s tělem mým a celou mou rotou

břeh po něm k hladině sáhnul

krásný byl, tak možná proto

Obraz tvůj, to poslední, co zřel jsem

než mě objala kalná voda

měl Boha jsem prosit, nebo proklínat střelce

a já, tebe jsem volal

Матери, матери!

Солдат нянчите вы,

подвиг которых коснулся звёзд,

выпил тысячи стаканов, полных ваших слёз

Dvě ženy v bolesti klečí

socha nad nimi meč obrací k nebi

modlí se, každá svou řečí

rozdíl mezi nimi jako by nikdy ani nebyl

Možná tvůj syn zabil mého syna

padá stín pod Mamayev kurgan

a vraha dětí tvých opláče matka jiná

vždyť krev je vždycky stejně rudá

Матери, матери…

Odpusť mi, odpouštím tobě

nevěděly jsme, že naši synové

dřív než my ulehnou v hrobě

a my jim rodíme stále nové a nové

Матери, матери…

Uw beeld, moeder, is gevallen in de Wolga

met mijn lichaam en mijn hele gezelschap

de kust reikte naar hem

hij was mooi, dus misschien is dat waarom

Jouw afbeelding, het laatste wat ik zag

voordat het modderige water me omhelsde

Ik had God de schutter laten smeken of vervloeken

en ik, ik heb je gebeld

Moeder moeder!

Vertrouw je niet,

de opvoeding van de ster,

dronken stengels, volle tranen

Twee vrouwen met pijn knielend

het standbeeld boven hen zwaard draait naar de hemel

hij bidt, elk met zijn eigen toespraak

het verschil tussen hen leek nooit te zijn

Misschien heeft je zoon mijn zoon vermoord

de schaduw valt onder Mamayev Kurgan

en de moordenaar van uw kinderen zal door een andere moeder teniet worden gedaan

het bloed is immers altijd hetzelfde rood

Moeders, moeders...

Vergeef me, ik vergeef jou

we kenden onze zonen niet

voordat we in het graf gaan liggen

en we baren ze nieuw en nieuw

Moeders, moeders...