Push Pull - Purity Ring

You were young and you’d stare

With a reverence unimpaired

There was an echo far and faint

Beneath the air remained

You were young and you’d stare

Where my limbs hung far and fair

Make a ladder of what folds

And climb up in me

You push and you pull and you tell yourself no It’s like when you lie down, the veins grow in slow

You push and you pull

But you’d never know

I crept up in you and I Wouldn’t let go There was no light and I swear

I could see your raring fear

I heard the plains moaning back

I saw the thunder roll o’er black

There was no light and I swear

We sat still in our fear

Make a ladder of what folds

And climb up in me

You push and you pull and you tell yourself no It’s like when you lie down, the veins grow in slow

You push and you pull

But you’d never know

I crept up in you and I Wouldn’t let go I carve out the spaces (and I)

Imparted graces (and I)

I couldn’t shake it (and I)

I built a constellation lair

Out of the moles that hovered there

A fever billowed with the wind

And I bade the sky therein

I build a constellation lair

Out of the moles that hovered there

Make a pardon of what knows

And climb up in me

You push and you pull and you tell yourself no It’s like when you lie down, the veins grow in slow

You push and you pull

But you’d never know

I crept up in you and I Wouldn’t let go You push and you pull and you tell yourself no It’s like when you lie down, the veins grow in slow

You push and you pull

But you’d never know

I crept up in you and I Wouldn’t let go

Je was jong en je zou staren

Met een onaantastbare eerbied

Er was een echo ver en zwak

Onder de lucht bleef

Je was jong en je zou staren

Waar mijn ledematen ver en eerlijk hingen

Maak een ladder van wat vouwt

En klim in mij omhoog

Je duwt en je trekt en je zegt nee tegen jezelf. Het is alsof wanneer je gaat liggen, de aderen langzaam groeien

Je duwt en je trekt

Maar je zou nooit weten

Ik kroop in jou en ik zou niet loslaten Er was geen licht en ik zweer

Ik kon je razende angst zien

Ik hoorde de vlaktes terugkreunen

Ik zag de donder over zwart rollen

Er was geen licht en ik zweer het

We zaten stil in onze angst

Maak een ladder van wat vouwt

En klim in mij omhoog

Je duwt en je trekt en je zegt nee tegen jezelf. Het is alsof wanneer je gaat liggen, de aderen langzaam groeien

Je duwt en je trekt

Maar je zou nooit weten

Ik kroop in jou en ik zou niet loslaten Ik kerf de ruimtes uit (en ik)

verleende genaden (en ik)

Ik kon het niet van me afschudden (en ik)

Ik heb een constellatie-hol gebouwd

Uit de mollen die daar zweefden

Koorts die met de wind meewaait

En ik bad de lucht daarin

Ik bouw een constellatie-hol

Uit de mollen die daar zweefden

Pardon van wat weet

En klim in mij omhoog

Je duwt en je trekt en je zegt nee tegen jezelf. Het is alsof wanneer je gaat liggen, de aderen langzaam groeien

Je duwt en je trekt

Maar je zou nooit weten

Ik kroop in je en ik zou niet loslaten Je duwt en je trekt en je zegt tegen jezelf nee Het is alsof wanneer je gaat liggen, de aderen langzaam groeien

Je duwt en je trekt

Maar je zou nooit weten

Ik kroop in je en ik zou niet loslaten