Another New World - Punch Brothers

The leading lights of the age all wondered among themselves what I would do

next,

After all that I’d found, in my circles around the world, was there anything

left?

«Gentlemen,» I said, «I've studied the maps, and if what I am thinking is right,

There’s another new world, at the top of the world, for whoever can break

through the ice,»

I looked 'round the room, in that way I once had, and I saw that they wanted

belief,

So I said, «All I’ve got are my guts and my God,» then I paused, «and the Annabel Lee.»

Oh, the Annabel Lee, I saw their eyes shine, the most beautiful ship in the sea,

My Nina, my Pinta, my Santa Maria, my beautiful Annabel Lee

That spring we set sail, and the crowd waved from shore, and on board the

sailors waved caps,

But I’d never had family, just the Annabel Lee, so I never had cause to look

back.

I just studied the charts, set the course north, and towards dark I drifted

toward sleep,

And I dreamed of the fine, deep harbor I’d find past the ice, for my Annabel

Lee.

After that it got colder, and the world got quiet.

It was never quite day or

quite night.

And the sea turned the color of sky turned the color of sea turned the color of

ice.

After that all around us was vastness, one glassy desert of arsenic white,

And the waves that once lifted us, shifted instead into drifts against

Annabel’s sides.

And the crew gathered closer, at first for the comfort, but each morning would

bring a new set

Of tracks in the snow, leading over the edge of the world, til I was the only

one left.

And as the going got slower, colder and colder, my crew drifted closer to me,

At first for the comfort, but then it was more like the icebergs rammed Annabel

Lee

As the floes shrieked her hull, the shouting began, and a mast snapped off in

the wind,

And I woke up much later, my crew disappeared, and they never were heard from

again

After that it gets cloudy,

But it feels like I laid there for days, or maybe for months

But Annabel held me, the two of us happy,

Just to think back on all we had done

I told her {We talked) of the other new worlds

We’d discover as she gave up her body to me,

As I chopped up her mainsail for timber,

I told her of all that we still had to see.

As the ice turned her moorings

To nine-tails and the wind lashed her sides in the cold,

I burned her to keep me alive every night in the loving embrace of her hold.

I can’t call it rescue,

What brought me back here to this old world to drink and decline,

Pretend that the search for another new world was well worth the burning of

mine.

But sometimes at night, in my dreams,

Comes the singing of some unheard tropical bird,

And I smile in my sleep,

Thinking Annabel Lee’s finally made it to the top of the world.

Yeah, sometimes at night in my dreams comes the singing of some unheard

tropical bird,

And I smile in my sleep, thinking Annabel Lee’s finally found another new world.

De leidende lichten van die tijd vroegen zich allemaal af wat ik zou doen

De volgende,

Na alles wat ik had gevonden, in mijn kringen over de hele wereld, was er iets?

links?

'Heren,' zei ik, 'ik heb de kaarten bestudeerd, en als wat ik denk juist is,

Er is nog een nieuwe wereld, aan de top van de wereld, voor wie kan breken

door het ijs»

Ik keek de kamer rond, op die manier die ik ooit had, en ik zag dat ze wilden

geloof,

Dus ik zei: "Alles wat ik heb zijn mijn lef en mijn God", en toen zweeg ik, "en de Annabel Lee."

Oh, de Annabel Lee, ik zag hun ogen stralen, het mooiste schip in de zee,

Mijn Nina, mijn Pinta, mijn Santa Maria, mijn mooie Annabel Lee

Dat voorjaar zetten we koers, en de menigte zwaaide vanaf de kant, en aan boord van de

matrozen zwaaiden met petten,

Maar ik had nooit familie gehad, alleen de Annabel Lee, dus ik had nooit reden om te kijken

rug.

Ik heb net de kaarten bestudeerd, koers gezet naar het noorden, en richting het donker dreef ik weg

richting slaap,

En ik droomde van de fijne, diepe haven die ik voorbij het ijs zou vinden, voor mijn Annabel

Lee.

Daarna werd het kouder en werd de wereld stil.

Het was nooit echt dag of

nogal nacht.

En de zee kreeg de kleur van de lucht, de kleur van de zee werd de kleur van

ijs.

Daarna was overal om ons heen uitgestrektheid, een glazige woestijn van arseenwit,

En de golven die ons ooit optilden, veranderden in plaats daarvan in driften tegen

Annabels kanten.

En de bemanning kwam dichter bij elkaar, eerst voor het comfort, maar elke ochtend zou...

neem een ​​nieuwe set mee

Van sporen in de sneeuw, die over de rand van de wereld leiden, totdat ik de enige was

een over.

En naarmate het langzamer, kouder en kouder werd, dreef mijn bemanning dichter naar me toe,

Eerst voor het comfort, maar toen was het meer alsof de ijsbergen Annabel ramden

Lee

Terwijl de schotsen tegen haar romp gilden, begon het geschreeuw en brak een mast af

de wind,

En ik werd veel later wakker, mijn bemanning verdween en er werd nooit iets van hen vernomen

nog een keer

Daarna wordt het bewolkt,

Maar het voelt alsof ik daar dagen heb gelegen, of misschien wel maanden

Maar Annabel hield me vast, wij tweeën gelukkig,

Om even terug te denken aan alles wat we hadden gedaan

Ik vertelde haar {We spraken) over de andere nieuwe werelden

We zouden ontdekken als ze haar lichaam aan mij opgaf,

Terwijl ik haar grootzeil hakte voor hout,

Ik vertelde haar alles wat we nog moesten zien.

Terwijl het ijs haar ligplaatsen omdraaide

Tot negen staarten en de wind sloeg haar zijden in de kou,

Ik verbrandde haar om me elke nacht in leven te houden in de liefdevolle omhelzing van haar greep.

Ik kan het geen redding noemen,

Wat bracht me hier terug naar deze oude wereld om te drinken en af ​​te nemen,

Doen alsof de zoektocht naar een andere nieuwe wereld het verbranden waard was

de mijne.

Maar soms 's nachts, in mijn dromen,

Komt het zingen van een ongehoorde tropische vogel,

En ik glimlach in mijn slaap,

Denkend dat Annabel Lee eindelijk de top van de wereld heeft bereikt.

Ja, soms komt er 's nachts in mijn dromen het zingen van een ongehoord

tropische vogel,

En ik glimlach in mijn slaap, denkend dat Annabel Lee eindelijk een andere nieuwe wereld heeft gevonden.