Stalemate - Project 86

I’ve sought so hard to attain this gain

Now watch me give this ground away

What can I do but admit I’m in over my head?

Colors fade from blue to dark red

Backed into a corner by my choices

And I’m hearing those same dark voices

At the mercy of my desires helpless, trivial

I’m left with no defenses

Stimulus, response, repeated failures

I’m sick, this sickness fills my senses

But despite my apparent loss I see release

This stalemate, my peace

Your wilderness is

Stalemate

You can’t move against me

Stalemate

The walls built around me

Stalemate

You can’t move against me

Stalemate

The walls built around me

Stalemate

You can’t move against me

Stalemate

The walls built around me

And as this theme continues to follow close behind

I see so clearly

If I would only let go of my tendencies

Then I’d know what it is to be free

I can’t win when I indulge this fantasy

Reduced as a pawn led to misery

A little detour won’t hurt

Let me change you slowly

A moment’s pleasure, but you’ll owe me

All encompassing defeat awaits the day

I choose to plunge and embrace this nightmare

But the night has an end and I see you

And you see me as the dawn of the one

Who’s adopted my ailment, my sickness

My stalemate reveals my blindness to my own condition

Your wilderness is

Stalemate

You can’t move against me

Stalemate

The walls built around me

Stalemate

You can’t move against me

Stalemate

The walls built around me

Stalemate

You can’t move against me

Stalemate

The walls built around me

I’ll still run away from

Six seconds of defeat

Six years of agony

I’ll still stand at odds with

Six seconds of defeat

Six years of agony

I’ll still run away from

Six seconds of defeat

Six years of agony

I’ll still stand at odds with

Six seconds of defeat

Six years of agony

I’m senseless, erode my senses

To fill my day with indulgence

Which leads to my undoing

I’ll never look back

I’ll never taste it again

I’ll never stop

You can’t stop me

Ik heb zo hard gezocht om deze winst te behalen

Kijk nu hoe ik deze grond weggeef

Wat kan ik anders doen dan toegeven dat ik tot mijn hoofd in de knoop zit?

Kleuren vervagen van blauw naar donkerrood

Gesteund in een hoek door mijn keuzes

En ik hoor diezelfde donkere stemmen

Overgeleverd aan mijn verlangens hulpeloos, triviaal

Ik heb geen verdediging meer

Stimulus, reactie, herhaalde mislukkingen

Ik ben ziek, deze ziekte vervult mijn zintuigen

Maar ondanks mijn schijnbare verlies zie ik verlossing

Deze patstelling, mijn vrede

Jouw wildernis is

patstelling

Je kunt niet tegen me bewegen

patstelling

De muren om me heen gebouwd

patstelling

Je kunt niet tegen me bewegen

patstelling

De muren om me heen gebouwd

patstelling

Je kunt niet tegen me bewegen

patstelling

De muren om me heen gebouwd

En aangezien dit thema op de voet blijft volgen

Ik zie het zo duidelijk

Als ik mijn neigingen maar los zou laten

Dan zou ik weten wat het is om vrij te zijn

Ik kan niet winnen als ik me overgeef aan deze fantasie

Verminderd omdat een pion tot ellende leidde

Een kleine omweg kan geen kwaad

Laat me je langzaam veranderen

Even een plezier, maar je bent me iets schuldig

Alomvattende nederlaag wacht op de dag

Ik kies ervoor om deze nachtmerrie onder te dompelen en te omarmen

Maar de nacht is ten einde en ik zie je

En je ziet mij als de dageraad van die ene

Wie heeft mijn ziekte, mijn ziekte geadopteerd

Mijn patstelling onthult mijn blindheid voor mijn eigen toestand

Jouw wildernis is

patstelling

Je kunt niet tegen me bewegen

patstelling

De muren om me heen gebouwd

patstelling

Je kunt niet tegen me bewegen

patstelling

De muren om me heen gebouwd

patstelling

Je kunt niet tegen me bewegen

patstelling

De muren om me heen gebouwd

Ik zal nog steeds wegrennen van

Zes seconden nederlaag

Zes jaar doodsangst

Ik sta nog steeds op gespannen voet met

Zes seconden nederlaag

Zes jaar doodsangst

Ik zal nog steeds wegrennen van

Zes seconden nederlaag

Zes jaar doodsangst

Ik sta nog steeds op gespannen voet met

Zes seconden nederlaag

Zes jaar doodsangst

Ik ben zinloos, eroderen mijn zintuigen

Om mijn dag te vullen met verwennerij

Wat leidt tot mijn ongedaan maken

Ik kijk nooit meer terug

Ik proef het nooit meer

Ik zal nooit stoppen

Je kunt me niet stoppen