Sad Machines - Project 86

An ageless question, universal

They’re asking why

Creation destined cries flood the night in pain

They say if You are real then take it away

But man will only look to You lying on his face

Now we lie awake

With shut eyes

So to forever forget this

There cries, this agony, injustices, suffering

Symptoms of a larger disease

Inside of me and you and me So try to close you eyes and make it fade away

But open and you’ll see

This stain is you, this stain is me Now so many wonder why it is So much has gone awry in all of this

And being makes you sigh that you exist

But you can’t escape this

Seemingly undeserved is your lot

But generations past and you forgot

We chose to eat our fill and fell to not

This pain is here reminding us to turn and leave

To come back home

Pointing to show us the way

Een tijdloze vraag, universeel

Ze vragen waarom

De voor de schepping bestemde kreten overspoelen de nacht van pijn

Ze zeggen dat als je echt bent, neem het dan weg

Maar de mens zal alleen naar U kijken liggend op zijn gezicht

Nu liggen we wakker

Met gesloten ogen

Dus om dit voor altijd te vergeten

Er wordt geschreeuwd, deze pijn, onrecht, lijden

Symptomen van een grotere ziekte

Binnen in mij en jij en ik Dus probeer je ogen te sluiten en het te laten vervagen

Maar open en je zult het zien

Deze vlek ben jij, deze vlek ben ik Nu zovelen vragen zich af waarom het zo is Er is zoveel misgegaan in dit alles

En zijn doet je zuchten dat je bestaat

Maar hier ontkom je niet aan

Schijnbaar onverdiend is jouw lot

Maar generaties voorbij en je bent het vergeten

We kozen ervoor om ons buikje op te eten en vielen op niet

Deze pijn herinnert ons eraan om ons om te draaien en weg te gaan

Om terug naar huis te komen

Wijzend om ons de weg te wijzen