Normandy - Project 86

We drove through misty canyons

Our destination seemed resolved

But through highbeams tragedy called

It seemed like a normal evening

We rode in silent walls between

Our wills, like guillotines

I sped on mountain roads as

Your words came piercing through my chest

I’m your usual suspect

I turned my head in defense

That’s when I heard you crash

Pre Chorus

In siren screams like rival factions

Two stories are told

We never knew at any moment

We just might implode

They’re watching you crashing into

Crashing into me

And wishing they had what we see

Had what we see

Had what we believe

We were magnetic fields when

We came together long ago

You glowed like burning halos

But we spent a lifetime on the

Beaches of Normandy in vain

What for I can’t explain

I looked to you from the darkened highway

Facing you in tears

And in that moment, metal twisted

And you disappeared

Bridge

A fatal evening’s drive is what they always will assume

But I know better as I collide face first with you

They’re watching you crashing into

Crashing into me

And wishing they had what we see

Had what we see

Had what we feel

We reden door mistige canyons

Onze bestemming leek opgelost

Maar via grootlicht wordt tragedie genoemd

Het leek een normale avond

We reden in stille muren tussen

Onze wil, zoals guillotines

Ik reed op bergwegen als

Je woorden drongen door mijn borst

Ik ben je gebruikelijke verdachte

Ik draaide mijn hoofd in de verdediging

Toen hoorde ik je crashen

Pre refrein

In sirene schreeuwt als rivaliserende facties

Er worden twee verhalen verteld

We hebben het op geen enkel moment geweten

We zouden wel eens kunnen imploderen

Ze kijken toe hoe je tegenaan botst

Tegen me aan botsen

En wensend dat ze hadden wat we zien

Had wat we zien

Had wat we geloven

We waren magnetische velden toen:

We zijn lang geleden samengekomen

Je gloeide als brandende halo's

Maar we hebben een leven lang doorgebracht op de

Stranden van Normandië tevergeefs

Waarvoor kan ik niet uitleggen?

Ik keek naar je vanaf de verduisterde snelweg

Met tranen in je gezicht

En op dat moment verdraaide metaal

En jij verdween

Brug

Een fatale avondrit is wat ze altijd zullen aannemen

Maar ik weet wel beter omdat ik eerst met jou in aanvaring kom

Ze kijken toe hoe je tegenaan botst

Tegen me aan botsen

En wensend dat ze hadden wat we zien

Had wat we zien

Had wat we voelen