Bleed Season - Project 86

Trace the chalk and seize the day so Those old habits never pass away

Commemorate the conception with

The children’s debt the retribution

Deaf to self and mute to mind to find muddled wallowing nebulous blind

My crippled confidence chafed away

Without the answers I’m cast astray

My cloud’s so thick that I can barely think

so reveal to me dead sight dead sight

Trace the tree and the veil will flee me And now I see with salty eyes

Consistent tragedy persisting in me This disability’s my soul’s demise

Deaf to self and left to fry

Muddled wallowing nebulous blind

My crippled confidence is chafed away to stay

With the answers I’m pulled astray

The habits laced embrace me With a cold, chaotic flinch kiss of old deaths erase me soft, subtle,

inch by inch

Upon my face I lie Mesmerized cauterized by the blemishes

Frail bandages Without chance to change

Desperate to rectify imperative lest to die

Imminent reality on pace down glanced closed-faced

Consistent entrancement staring into empty space

with an open wound to clean

please cleanse me Is this my time to feel

Is this my time to breathe

Is this my time to bleed

Change the season

I’ll never live without you

I’ll never see without you

I’ll never change without you true sight

Traceer het krijt en pluk de dag zodat die oude gewoonten nooit verdwijnen

Herdenk de conceptie met

De schuld van de kinderen de vergelding

Doof voor zichzelf en stom voor de geest om een ​​warrige wentelende vage blind te vinden

Mijn kreupele zelfvertrouwen schuurde weg

Zonder de antwoorden ben ik op een dwaalspoor gebracht

Mijn cloud is zo dik dat ik nauwelijks kan denken

dus onthul me dood zicht dood zicht

Traceer de boom en de sluier zal mij ontvluchten En nu zie ik met zoute ogen

Consistente tragedie die in mij voortduurt Deze handicap is de ondergang van mijn ziel

Doof voor zichzelf en overgelaten om te bakken

Verward wentelende vage blind

Mijn kreupele zelfvertrouwen is weggeschuurd om te blijven

Met de antwoorden word ik op een dwaalspoor gebracht

De vastgeroeste gewoontes omarmen me Met een koude, chaotische terugdeinzende kus van oude sterfgevallen wis me zacht, subtiel,

stukje bij beetje

Op mijn gezicht lig ik gebiologeerd dichtgeschroeid door de vlekken

Breekbare verbanden Zonder kans om te veranderen

Wanhopig om imperatief recht te zetten om niet te sterven

De dreigende realiteit op tempo naar beneden keek met gesloten ogen

Consistente verleiding staren in lege ruimte

met een open wond om schoon te maken

maak me alsjeblieft schoon Is dit mijn tijd om te voelen?

Is dit mijn tijd om te ademen?

Is dit mijn tijd om te bloeden?

Verander het seizoen

Ik zal nooit zonder jou leven

Ik zal nooit zonder jou zien

Ik zal nooit veranderen zonder je ware zicht