The Death Minstrel - Procession

Come thou, thou last one, whom I recognize

Unbearable pain throughout this body’s fabric:

As I in my spirit burned, see, I now burn in thee:

The wood that long resisted the advancing flames

Which thou kept flaring, I now am nourishing and burn in thee

My gentle and mild being through thy ruthless fury

Has turned into a raging hell that is not from here

Quite pure, quite free of future planning, I mounted

The tangled funeral pyre built for my suffering

So sure of nothing more to buy for future needs

While in my heart the stored reserved kept silent

Is it still I, who there past all recognition burn?

Memories I do not seize and bring inside

O life!

O living!

O to be outside!

And I in flames.

And no one here who knows me …

Kom jij, jij laatste, die ik herken

Ondraaglijke pijn door het weefsel van dit lichaam:

Zoals ik in mijn geest brandde, zie, brand ik nu in u:

Het hout dat lang weerstand bood aan de oprukkende vlammen

Die jij bleef opflakkeren, voed ik nu en brand in jou

Mijn zachtaardige en milde wezen door uw meedogenloze woede

Is veranderd in een woedende hel die niet van hier komt

Vrij puur, vrij van toekomstige planning, heb ik gemonteerd

De verwarde brandstapel gebouwd voor mijn lijden

Dus zeker dat je niets meer kunt kopen voor toekomstige behoeften

Terwijl in mijn hart het opgeslagen gereserveerde stil bleef

Ben ik het nog steeds, die er voorbij alle herkenningsbranden is?

Herinneringen die ik niet grijp en mee naar binnen neem

O leven!

O leven!

O om buiten te zijn!

En ik in vlammen.

En niemand hier die mij kent...