Обычный день - Последние Танки В Париже

Значит не надо ждать,

Значит не надо петь,

Значит не надо знать,

Значит не надо смотреть,

Значит не надо слов.

Хлопнула чья-то дверь.

Жить значит видеть вновь, то что теперь.

Значит не надо правды и лжи.

Видишь, зима от весны бежит

Серый от грязи лёд-

Это обычный цвет.

Он никогда не врёт,

Это ни да, ни нет.

Это ни явь, не сон,

Это ни ты, ни он,

Это ни свет, ни тень-

Это обычный день

Значит не надо правды и лжи,

Видишь, зима от весны бежит

У меня внутри

Человеческое стадо — не кричи.

Я такой же как ты,

Если что-нибудь надо — получи

Караулом размера, призраков смысла ряд.

Перекрёстки и брошенные квартиры

Или наверное в ад Проклятых поэтов, красные цветы.

Не бывает света или темноты.

Жизнь — это кайф, видно едва,

Что будет дальше, счётом раз-два

Откроются двери

Разрывались на тысячу песен, орёт телефон.

Невозможность существования — это закон.

Так осознанной необходимости будет урок.

Так любой телефонный звонок —

настоящий пожизненный срок

Проклятых поэтов, красные цветы.

Не бывает света или темноты.

Жизнь — это кайф, видно едва,

Что будет дальше, счётом раз-два

Откроются двери!

.я смотрел в левый угол, стараясь молчать,

считая про себя до ста: сорок шесть, сорок семь-

мне хотелось кричать: перестань-перестань-перестань!

так смеётся напрасно прожитая жизнь, уличая любую ложь,

я сидел, смотрел налево и вниз,

мне был нужен кухонный нож…

U hoeft dus niet te wachten

Je hoeft dus niet te zingen

Je hoeft het dus niet te weten

Je hoeft dus niet te kijken

Er zijn dus geen woorden nodig.

Iemands deur sloeg dicht.

Leven betekent opnieuw zien wat er nu is.

Waarheid en leugens zijn dus niet nodig.

Zie je, de winter loopt van de lente

IJsgrijs van modder -

Dit is de gebruikelijke kleur.

Hij liegt nooit

Het is geen ja of nee.

Dit is noch realiteit, noch een droom,

Het is noch jij, noch hij

Het is noch licht noch schaduw

Het is een gewone dag

Dus er is geen behoefte aan waarheid en leugens,

Zie je, de winter loopt van de lente

ik heb binnen

Menselijke kudde - niet huilen.

ik ben hetzelfde als jij

Als je iets nodig hebt, pak het dan

Een schildwacht van formaat, geesten van verstand een nummer.

Kruispunten en verlaten appartementen

Of waarschijnlijk naar de hel van de verdoemde dichters, rode bloemen.

Er is geen licht of duisternis.

Het leven is een geroezemoes, je kunt het nauwelijks zien,

Wat zal er daarna gebeuren, een-twee

Deuren gaan open

Waren verscheurd in duizend liedjes, schreeuwt de telefoon.

De onmogelijkheid van het bestaan ​​is de wet.

Dus een waargenomen behoefte zal een les zijn.

Dus elk telefoontje

echte levenslange gevangenisstraf

Verdomde dichters, rode bloemen.

Er is geen licht of duisternis.

Het leven is een geroezemoes, je kunt het nauwelijks zien,

Wat zal er daarna gebeuren, een-twee

De deuren gaan open!

Ik keek naar de linkerhoek en probeerde te zwijgen,

tellen tot honderd: zesenveertig, zevenenveertig

Ik wilde schreeuwen: stop-stop-stop!

dus het leven leefde tevergeefs, lacht en veroordeelt elke leugen,

Ik zat, keek naar links en naar beneden,

Ik had een keukenmes nodig...