At the Ghost Gate - Portrait

Oh you, who spoke my name

Elevated one, or lonely shade

So friendly, yet your voice sounded sly

Art thou trickster or ally?

I’m still blind to your shaded plane

Tied by the tyrant’s veil

But your presence indeed let me know

That this was a victory in its own

Oh, how should I know

How to read your signs?

Come again now and speak on this night

Let me know your kind

By the fires of the underworld

And by the waters of death thou art called

Speak to me now once again

Come forth through the ghost gate

I beg you, who called my name

To reveal to me now why you came

And at this place where borders are thin

To your secrets obscure let me in

Oh, tell me how

Should I read your signs?

Come again now, appear on this night

Let me know your kind

By the fires of the underworld

And by the waters of death thou art called

Speak to me now once again

Come forth through the ghost gate

Oh, the shivers

As I stare into the void

What will I meet, will anything answer me

And will its stains bless or curse?

To these Crossroads I welcome you now

The ghost gate is open

Hear the call of the quick to the dead

Echo through the land… of bones

Oh, tell me how

Should I read your signs?

Come again now, return on this night

Let me know your kind

Oh jij, die mijn naam uitsprak

Verhoogde of eenzame schaduw

Zo vriendelijk, maar toch klonk je stem sluw

Ben jij een bedrieger of een bondgenoot?

Ik ben nog steeds blind voor je gearceerde vliegtuig

Gebonden door de sluier van de tiran

Maar je aanwezigheid laat het me inderdaad weten

Dat dit een overwinning op zich was

Oh, hoe moet ik dat weten

Hoe lees je je borden?

Kom nu terug en spreek op deze avond

Laat me je soort weten

Door de vuren van de onderwereld

En bij de wateren des doods word je geroepen

Praat nu nog een keer met me

Kom naar buiten door de spookpoort

Ik smeek je, die mijn naam riep

Om me nu te onthullen waarom je kwam

En op deze plek waar de grenzen dun zijn

Om je geheimen duister te laten zijn, laat me binnen

Oh, vertel me hoe?

Moet ik uw borden lezen?

Kom nu weer, verschijnen op deze avond

Laat me je soort weten

Door de vuren van de onderwereld

En bij de wateren des doods word je geroepen

Praat nu nog een keer met me

Kom naar buiten door de spookpoort

Oh, de rillingen

Terwijl ik in de leegte staar

Wat zal ik ontmoeten, zal iets mij antwoorden?

En zullen zijn vlekken zegenen of vloeken?

Op deze kruispunten heet ik je nu welkom

De spookpoort is open

Hoor de roep van de levenden tot de doden

Echo door het land van botten

Oh, vertel me hoe?

Moet ik uw borden lezen?

Kom nu terug, keer vanavond terug

Laat me je soort weten