Burdened - Portals

Nothing feels right

I’m always constantly searching for a reason to stay alive

Time after time

The depression grabs a hold of me and carves me with a fucking knife

Things will never change, I’ve always been this way

I’m just a byproduct of young life gone to waste

Things will never change, I’ve always been this way

I’m just a dead man walking

You fucking coward

Eternal suffering, forever pained

Why do I always have to feel this way?

Every day just feels the same

Always searching for a feeling that I will never regain

I’ve spent my life wallowing in misery

Washed up, lifeless, drowning in my apathy

Years have been spent building up a hardened shell

Fighting losing battles, and yet still, no one can ever tell

This is Hell

I am just a fucking waste

Dead to a world that never cared for me

A soulless being

I never feel a thing

Dead to a world, a world that never fucking cared for me

Disassociation.

The burden of a heavy mind

Decomposing while my body still stays alive

Rotting away.

Still staying the same

I’m just counting down the minutes 'til I reach my final day

Just fucking end it all

Withering into nothing as

My mind slips into a haze

Misery develops into twisted senses of normality

And I could use the company

But some things never change

Forever burdened

Forever drained

Niets voelt goed

Ik ben altijd constant op zoek naar een reden om in leven te blijven

Keer op keer

De depressie grijpt me vast en snijdt me met een verdomd mes

Dingen zullen nooit veranderen, ik ben altijd zo geweest

Ik ben slechts een bijproduct van het verloren jonge leven

Dingen zullen nooit veranderen, ik ben altijd zo geweest

Ik ben gewoon een dode man die loopt

Jij verdomde lafaard

Eeuwig lijden, voor altijd gepijnigd

Waarom moet ik me altijd zo voelen?

Elke dag voelt gewoon hetzelfde

Altijd op zoek naar een gevoel dat ik nooit meer terug zal krijgen

Ik heb mijn leven doorgebracht met wentelen in ellende

Aangespoeld, levenloos, verdrinkend in mijn apathie

Jaren zijn besteed aan het opbouwen van een geharde schaal

Vechten verliezende gevechten, en toch kan niemand het ooit vertellen

Dit is hel

Ik ben gewoon een verdomde verspilling

Dood voor een wereld die nooit om me gaf

Een zielloos wezen

Ik voel nooit iets

Dood voor een wereld, een wereld die nooit om me gaf

Dissociatie.

De last van een zware geest

Ontbindend terwijl mijn lichaam nog in leven is

Wegrotten.

Nog steeds hetzelfde

Ik tel gewoon de minuten af ​​tot ik mijn laatste dag heb bereikt

Maak er gewoon verdomme een einde aan

In het niets verwelken als

Mijn geest glipt in een waas

Ellende ontwikkelt zich tot verwrongen gevoelens van normaliteit

En ik zou het bedrijf kunnen gebruiken

Maar sommige dingen veranderen nooit

Voor altijd belast

Voor altijd uitgelekt