Odmieniec - Polska Wersja, Joker

Jestem inny od innych, lecz taki jak reszta tu, niby

Dziecko Boga i człowieka, pół na pół, dziwny

Jest mój świat, droga ma to living proof

Znów mam deja vu, znów pcham ten świat w przód

Mienia zawut HNL, skład PW

Proste, że żaden człek, nie układa moich słów

Czynów, snów, rymów, dróg, minut

Sam sobie obieram azymut synu, łooj

Rym do rymu sklejam, świątek, piątek i niedziela

Staram się pozbierać, nie porządek, we łbie nieład

Teraz widzę schemat, teraz wiem kto jest kim

Zły wybrałem autorytet sobie, ODB!

Na szyi krucyfiks, w głowie chęć by zabić

Stąd ten krótki list, Boże wybacz mi nienawiść

Nerwy i że myślę sercem

Nic nie poradzę, jestem odmieńcem

Wiem, pierwsza kwestia — nie ma co się głowić

Kręty jest ten szlak, po którym muszę chodzić

Taki los odmieńca, tak zostało po dziś dzień

Nie wiem czy umiem ze sobą się pogodzić

W umyśle wizje sytuacji złej

Postacie dziwne w ciele mym mają bitwę, dzielę je bo są zbyt inne

Cele mają inne, więc dalej nie wiem kim być chcę

Wiele różnic od ludzi, wiele różni mnie

Różnie mnie postrzegają, nie znając trylogii mych cech

Wcale nie rozkminiają, że talią całą mój byt jest

Autentycznie, żyć lepiej, stabilniej, myśleć jak zwykle

Przez humory złe tracę ambicję

Ja z mym twardym dyskiem iskier nie uniknę

I swe nastawienia pozmieniam nieraz je wyprę

Nie gram tu o miejsca, nie staram się błyszczeć

Niosę los odmieńca, bez szans na pozycję

Poprzez bicie serca wiem jak iść przez życie

Z wnętrza głos do membran, w odbiorcach odbicie

W wersach obraz jest, zobacz co kryje ciąg liter

Inny niż reszta, na pozór nic nie różni się

Wiem, pierwsza kwestia — nie ma co się głowić

Kręty jest ten szlak, po którym muszę chodzić

Taki los odmieńca, tak zostało po dziś dzień

Nie wiem czy umiem ze sobą się pogodzić

Wszyscy są wokół mnie, a w efekcie jestem sam

Coś mi w głowie świta?

Czy to paranoję mam?

Nie wiem czy jestem inny, zbyt często winny jednak

Wpierdalać się w kłopoty, to był tylko przedsmak

Lubiłem błądzić, sądzić, że mi to pomaga

Myślałem, że to jakaś tam równowaga

I że dobra zaprawa będzie i w przyszłości się pozbędzie

Złych nawyków, a jednak kurwa psikus

Trudny dzieciak Jano, rymów konstruktor z bańką spraną

Tak mi się zdaję czasem i kurwa mać, że jestem w jebanym teatrze

Przecież widzę te marionety, co drugi to ślepy

Nie widzi własnej głupoty, i to niby ja mam loty?

Chłopak złoty, do rany przyłóż, ze święcą szukać, chroni go animusz

I nie podskoczysz synuś, takie jaja

Odmienny stan świadomości na to mi pozwala

Jak się nie podoba, to piątka, szufla, strzała

I noga dupa brama, aż zatańczysz kankana

Odmieńcem jestem, i dobrze mi z tym, i tak zostanie jak to, że krecę bibsy

A to że wixy tu mam, to ich wymysły

A ja tam kocham ten stan, bo to nie ich styl!

Wiem, pierwsza kwestia — nie ma co się głowić

Kręty jest ten szlak, po którym muszę chodzić

Taki los odmieńca, tak zostało po dziś dzień

Nie wiem czy umiem ze sobą się pogodzić

Ik ben anders dan de anderen, maar zoals de rest van hier, zogenaamd

Een kind van God en de mens, half en half, vreemd

Het is mijn wereld, de weg heeft het levend bewijs

Ik heb weer een deja vu, ik duw deze wereld weer vooruit

HNL eigendom van PW

Het is eenvoudig dat niemand mijn woorden regelt

Daden, dromen, rijmpjes, manieren, minuten

Ik kies mijn eigen azimut, zoon, oh

Ik blijf bij het rijm, Kerstmis, vrijdag en zondag

Ik probeer mezelf te verzamelen, geen orde, wanorde in mijn hoofd

Nu zie ik het diagram, nu weet ik wie wie is

Slecht, ik heb zelf voor autoriteit gekozen, ODB!

Een kruisbeeld om zijn nek en een verlangen om te doden in zijn hoofd

Vandaar deze korte brief, God vergeef me de haat

Zenuwen en dat denk ik met mijn hart

Ik kan er niets aan doen, ik ben een buitenbeentje

Ik weet het, het eerste punt - maak je geen zorgen

Dit kronkelende pad is waar ik moet lopen

Dit is het lot van een buitenbeentje, dat is het tot op de dag van vandaag gebleven

Ik weet niet of ik me kan verzoenen met mezelf

In de geest, visioenen van een slechte situatie

Vreemde figuren in mijn lichaam hebben een strijd, ik verdeel ze omdat ze te verschillend zijn

Ze hebben verschillende doelen, dus ik weet nog steeds niet wie ik wil zijn

Veel verschillen van mensen, veel verschillen voor mij

Ze nemen me anders waar, zonder de trilogie van mijn trekken te kennen

Ze denken helemaal niet dat mijn hele wezen een taille is

Authentiek, beter leven, stabieler, denk zoals gewoonlijk

Door slechte buien verlies ik mijn ambitie

Ik ga vonken met mijn harde schijf niet uit de weg

En ik zal mijn houding veranderen en ze meer dan eens ontkennen

Ik speel hier niet voor plaatsen, ik probeer niet te schitteren

Ik draag het lot van een buitenbeentje, geen kans op een positie

Door mijn hartslag weet ik hoe ik door mijn leven moet gaan

Van binnenuit, de stem naar de membranen, de reflectie in het publiek

Er is een afbeelding in de verzen, kijk wat de letterreeks verbergt

Anders dan de rest, blijkbaar niets anders

Ik weet het, het eerste punt - maak je geen zorgen

Dit kronkelende pad is waar ik moet lopen

Dit is het lot van een buitenbeentje, dat is het tot op de dag van vandaag gebleven

Ik weet niet of ik me kan verzoenen met mezelf

Iedereen is om me heen en daardoor ben ik alleen

Er borrelt iets in mijn hoofd?

Ben ik paranoïde?

Ik weet niet of ik anders ben, maar al te vaak schuldig

In de problemen komen was slechts een voorproefje

Ik vond het leuk om fouten te maken, om te denken dat het me hielp

Ik dacht dat het een soort balans was

En dat er een goede mortel zal zijn en dat hij er in de toekomst vanaf zal komen

Slechte gewoonten, en toch een verdomde truc

Moeilijk joch Jano, constructeur rijmt op een vervaagde bubbel

Het lijkt me soms zo'n verdomde hel, ik zit in een verdomd theater

Ik zie tenslotte deze poppen, elke seconde is blind

Hij ziet zijn eigen domheid niet, dus heb ik vluchten?

Een gouden jongen, breng hem naar de wond, zoek de heiligen, hij wordt beschermd door vijandigheid

En je springt niet, zoon, zulke ballen

Mijn veranderde bewustzijnsstaat stelt me ​​in staat dit te doen

Als je het niet leuk vindt, is het een vijf, een schop, een pijl

En voet kont poort totdat je de cancan danst

Ik ben een wisselkind, en ik voel me er goed bij, en dat zal zo blijven als ik slabbetjes maak

En het feit dat ik hier Wixes heb, zijn hun uitvindingen

En ik hou van deze staat daar, want het is niet hun stijl!

Ik weet het, het eerste punt - maak je geen zorgen

Dit kronkelende pad is waar ik moet lopen

Dit is het lot van een buitenbeentje, dat is het tot op de dag van vandaag gebleven

Ik weet niet of ik me kan verzoenen met mezelf