The Narrow Way (Part 3) - Pink Floyd

Following the path as it leads towards the Darkness in the North

Weary strangers' faces show their sympathy

They’ve seen that hope before

And if you want to stay for a little bit

Rest your aching limbs for a little bit

Before you the night is beckoning

And you know you can’t delay

You hear the night birds calling you

But you can’t touch the restless sky

Close your aching eyes beyond your name

Mist is swelling, creatures crawling,

Hear the roar get louder in your ears

You know the folly was your own

But the force behind can’t conquer all your fears

And if you want to stay for a little bit

Rest your aching limbs for a little bit

Before you the night is beckoning

And you know you can’t delay

You hear the night birds calling you

But you can’t touch the restless sky

Close your aching eyes beyond your name

Throw your thoughts back many years

To the time when there was life in every morning

Perhaps a day will come

When the nights will be as on that morning

And if you want to stay for a little bit

Rest your aching limbs for a little bit

Before you the night is beckoning

And you know you can’t delay

You hear the night birds calling you

But you can’t touch the restless sky

Close your aching eyes beyond your name

Rest your weary head, be on your way.

Het pad volgen dat naar de duisternis in het noorden leidt

De gezichten van vermoeide vreemden tonen hun medeleven

Die hoop hebben ze eerder gezien

En als je nog even wilt blijven

Geef je pijnlijke ledematen even rust

Voor jou lonkt de nacht

En je weet dat je het niet kunt uitstellen

Je hoort de nachtvogels je roepen

Maar je kunt de rusteloze lucht niet aanraken

Sluit je pijnlijke ogen voorbij je naam

Mist zwelt op, wezens kruipen,

Hoor het gebrul luider in je oren

Je weet dat de dwaasheid van jou was

Maar de kracht erachter kan niet al je angsten overwinnen

En als je nog even wilt blijven

Geef je pijnlijke ledematen even rust

Voor jou lonkt de nacht

En je weet dat je het niet kunt uitstellen

Je hoort de nachtvogels je roepen

Maar je kunt de rusteloze lucht niet aanraken

Sluit je pijnlijke ogen voorbij je naam

Gooi je gedachten vele jaren terug

Naar de tijd dat er elke ochtend leven was

Misschien komt er een dag

Wanneer de nachten zijn als op die ochtend

En als je nog even wilt blijven

Geef je pijnlijke ledematen even rust

Voor jou lonkt de nacht

En je weet dat je het niet kunt uitstellen

Je hoort de nachtvogels je roepen

Maar je kunt de rusteloze lucht niet aanraken

Sluit je pijnlijke ogen voorbij je naam

Rust je vermoeide hoofd, ga op weg.