Man of Sorrow - Pink Cream 69

He will leave through the door in which he came

head bowed in shame, he gets the blame

Through the fight for his innocence was strong

his unsung song was sung SO WRONG

And so he hides in the heart of the city

Staring out the open window he just cries

As days pass by, he’s not eager to greet them

But his hope’s the only tonic that still drives

The days are lonely and then nights are desolate

Hanging out upon the wire

Aiming to escape from this pretend Babylon

But its much too late, another life He must create

He is a man of sorrow

Unoccupied, Dissatisfied

Living alone with his bottle and his doom

In the abyss Of Eternal Desire

Traveled down the roads signaled «Danger Up Ahead»

They lead him right into disaster

Now the mortal soul isn’t going anywhere

But He’s much too late

And now oblivion is all that awaits

He is a man of sorrow

Unoccupied, Dissatisfied

Living alone with his bottle and his doom

In the abyss Of Eternal Desire

He’s alone in the dark

Life is drifting on and on

Pieces are scattered everywhere

There’s no absolution

Yes He’s much too late

Like every man

He must bear his own fate

He is a man of sorrow

Unoccupied, Dissatisfied

Living alone with his bottle and his doom

But He’s much too late

He is a man of sorrow

Unoccupied, Dissatisfied

Living alone with his bottle and his doom

In the abyss Of Eternal Desire

He is a man of sorrow

He will leave through the door in which he came…

…And so he hides in the heart of the city

…Staring out the open window he just cries…

Hij zal weggaan door de deur waarin hij kwam

hoofd gebogen in schaamte, hij krijgt de schuld

Door de strijd voor zijn onschuld was sterk

zijn onbezongen lied werd gezongen ZO FOUT

En dus verstopt hij zich in het hart van de stad

Hij staart uit het open raam en huilt gewoon

Naarmate de dagen verstrijken, staat hij niet te popelen om ze te begroeten

Maar zijn hoop is de enige tonic die nog steeds drijft

De dagen zijn eenzaam en dan zijn de nachten troosteloos

Hangen aan de draad

Met het doel om te ontsnappen uit dit fictieve Babylon

Maar het is veel te laat, een ander leven dat Hij moet creëren

Hij is een man van verdriet

Niet bezet, ontevreden

Alleen leven met zijn fles en zijn ondergang

In de afgrond van eeuwig verlangen

Reisde langs de wegen met het teken "Danger Up Ahead"

Ze leiden hem regelrecht naar een ramp

Nu gaat de sterfelijke ziel nergens heen

Maar hij is veel te laat

En nu is vergetelheid het enige dat wacht

Hij is een man van verdriet

Niet bezet, ontevreden

Alleen leven met zijn fles en zijn ondergang

In de afgrond van eeuwig verlangen

Hij is alleen in het donker

Het leven gaat maar door

Stukken zijn overal verspreid

Er is geen absolutie

Ja, hij is veel te laat

Zoals elke man

Hij moet zijn eigen lot dragen

Hij is een man van verdriet

Niet bezet, ontevreden

Alleen leven met zijn fles en zijn ondergang

Maar hij is veel te laat

Hij is een man van verdriet

Niet bezet, ontevreden

Alleen leven met zijn fles en zijn ondergang

In de afgrond van eeuwig verlangen

Hij is een man van verdriet

Hij zal vertrekken door de deur waarin hij kwam...

...En dus verstopt hij zich in het hart van de stad

... Starend uit het open raam huilt hij gewoon ...