Life in Letters - Pierce Fulton

No more writing home

Just to tell you what you’ve always known

What you’ve always known

Simply I’m alone

A hundred miles north, where I belong

Oh where I belong

I’m always fighting with the thought that I could do more

Than sit and wait and wonder when my life became a bore

Some more

An expert of the inside edges of my window

Never seen a coast or even where the wind goes

I’m not asking you to hurry up and wait

But if you live a life in letters you might never really feel alive

You might never really feel alive

You might never really feel alive

Whisper to me slow

Give me a chance to hear the voice I barely know

That I barely know

Soon you’ll have to go

From 7A to pens, just to say hello

Just to say hello

I’m always fighting with the thought that I could do more

Than sit and wait and wonder when my life became a bore

Some more

An expert of the inside edges of my window

Never seen a coast or even where the wind goes

I’m not asking you to hurry up and wait

But if you live a life in letters you might never really feel alive

You might never really feel alive

You might never really feel alive

You might never really feel alive

You might never really feel alive

You might never really feel alive

You might never really feel alive

You might never really feel alive

Nooit meer naar huis schrijven

Gewoon om je te vertellen wat je altijd al hebt geweten

Wat je altijd al hebt geweten

Ik ben gewoon alleen

Honderd mijl naar het noorden, waar ik thuishoor

Oh waar ik thuishoor

Ik vecht altijd met de gedachte dat ik meer zou kunnen doen

Dan zitten en wachten en me afvragen wanneer mijn leven saai werd

Wat meer

Een expert van de binnenranden van mijn raam

Nooit een kust gezien of zelfs maar waar de wind gaat

Ik vraag je niet om op te schieten en te wachten

Maar als je een leven in letters leidt, voel je je misschien nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend

Fluister me langzaam toe

Geef me een kans om de stem te horen die ik nauwelijks ken

Dat weet ik amper

Binnenkort moet je gaan

Van 7A tot pennen, gewoon om hallo te zeggen

Gewoon om hallo te zeggen

Ik vecht altijd met de gedachte dat ik meer zou kunnen doen

Dan zitten en wachten en me afvragen wanneer mijn leven saai werd

Wat meer

Een expert van de binnenranden van mijn raam

Nooit een kust gezien of zelfs maar waar de wind gaat

Ik vraag je niet om op te schieten en te wachten

Maar als je een leven in letters leidt, voel je je misschien nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend

Misschien voel je je nooit echt levend