Hádíth - Petr Novak

Esther, židovská dívka,

která chodí zemí,

Esther, svý písně zpívá

a lidé neví.

Že její krásu král chtěl mít

a z drahých látek dal jí šaty šít.

Esther na rohu stává,

o svém smutku zpívá,

Esther pak kolem nohou

svých mince sbírá.

Jen někdy spánek dá jí snít

a ráno potom se jí nechce žít.

Na zem jí vlasy splývaj

a pleť má hebší, než-li je srst kocouří,

písně se o ní zpívaj

a její oči jsou jak nebe před bouří,

a její oči jsou jak nebe před bouří.

Dávno, už je to dávno,

co byla krásná,

dávno, už je to dávno,

co byla šťastná.

Na zem jí vlasy splývaj

a pleť má hebší, než-li je srst kocouří,

písně se o ní zpívaj

a její oči jsou jak nebe před bouří,

a její oči jsou jak nebe před bouří.

Esther, een Joods meisje,

die over de aarde loopt

Esther, ze zingt haar liedjes

en mensen weten het niet.

Dat de koning haar schoonheid wilde hebben

en hij liet kleren voor haar maken van dure stoffen.

Esther staat op de hoek

hij zingt van zijn verdriet

Esther dan om de benen

verzamelt zijn munten.

Alleen soms doet slaap haar dromen

en de volgende ochtend wil ze niet meer leven.

Laat haar haar op de grond vallen

en mijn huid is zachter dan de vacht van een kat,

liedjes over haar zingen

en haar ogen zijn als de lucht voor de storm,

en haar ogen zijn als de lucht voor de storm.

Lang geleden, lang geleden

wat was ze mooi

lang geleden, het is lang geleden

wat was ze blij.

Laat haar haar op de grond vallen

en mijn huid is zachter dan de vacht van een kat,

liedjes over haar zingen

en haar ogen zijn als de lucht voor de storm,

en haar ogen zijn als de lucht voor de storm.