Delivery Delayed - Peter, Paul and Mary

How early is beginning?

From when is there a soul?

Do we discover living,

Or somehow are we told?

In sudden pain, in empty cold

In blinding light of day

We’re given breath and it takes our breath away

How cruel to unformed fancy,

The way in which we come

Overwhelmed by feelings

And sudden loss of love

And what price dark confining

The heart is to forgive

When all at once we’re called upon to live

Then by giant hands we’re taken

From the shelter of the womb

That dreaded first horizon

The endless empty room

Where communion is lost forever

When a heart first beats alone

Still it remembers no matter how it’s grown

We grow, but grow apart

We live, but more alone

The more to be, the more to see

To cry aloud that we are free

To hide the ancient fear of being alone

Hoe vroeg begint?

Vanaf wanneer is er een ziel?

Ontdekken we het leven,

Of wordt ons dat op de een of andere manier verteld?

Bij plotselinge pijn, bij lege kou

In verblindend daglicht

We krijgen adem en het beneemt ons de adem

Hoe wreed tot ongevormde fantasie,

De manier waarop we komen

Overweldigd door gevoelens

En plotseling verlies van liefde

En welke prijs donkere begrenzing?

Het hart is om te vergeven

Wanneer we allemaal tegelijk worden geroepen om te leven

Dan worden we door gigantische handen genomen

Vanuit de beschutting van de baarmoeder

Die gevreesde eerste horizon

De eindeloze lege kamer

Waar de communie voor altijd verloren gaat

Wanneer een hart voor het eerst alleen klopt

Toch herinnert het zich hoe het is gegroeid

We groeien, maar groeien uit elkaar

We leven, maar meer alleen

Hoe meer te zijn, hoe meer te zien

Om hardop te huilen dat we vrij zijn

Om de oude angst om alleen te zijn te verbergen