New York City - Lazy Sunday In Prospect Park Remix - Peter Malick, Norah Jones

I can’t remember what I planned tomorrow

I can’t remember when it’s time to go When I look in the mirror

Tracing lines with a pencil

I remember what came before

I wanted to think there was endless love

Until I saw the light dim in your eyes

In the dead of the night I found out

Sometimes there’s love that won’t survive

New York City

Such a beautiful disease

New York City

Such a beautiful,

Such a beautiful disease

Laura kept all her disappointments

Locked up in a box behind her closet door

She pulled the blinds and listened to the thunder

With no way out from the family store

We all told her things could get better

When you just say goodbye

I’ll lay awake one more night

Caught in a vision I want to deny

And did I mention the note that I found

Taped to my locked front door

It talked about no regrets

As it slipped from my hand to the scuffed tile floor

I rode the train for hours on end

And watched the people pass me by It could be that it has no end

Just an action junkie’s lullaby

New York City

We were full of the stuff that every dream rested

As if floating on a lumpy pillow sky

Caught up in the whole illusion

That dreams never pass us by Came to a tattoed conclusion

That the big one was knocking on the door

What started as a mass delusion

Would take me far from the place I adore

New York City

Ik weet niet meer wat ik morgen van plan was

Ik kan me niet herinneren wanneer het tijd is om te gaan Als ik in de spiegel kijk

Lijnen overtrekken met een potlood

Ik herinner me wat er eerder was

Ik wilde denken dat er eindeloze liefde was

Tot ik het licht in je ogen zag dimmen

In het holst van de nacht kwam ik erachter

Soms is er liefde die niet zal overleven

New York City

Wat een mooie ziekte

New York City

Zo'n mooie,

Wat een mooie ziekte

Laura bewaarde al haar teleurstellingen

Opgesloten in een doos achter haar kastdeur

Ze trok aan de jaloezieën en luisterde naar de donder

Zonder uitweg uit de familiewinkel

We hebben haar allemaal verteld dat het beter kon

Wanneer je gewoon vaarwel zegt

Ik zal nog een nacht wakker liggen

Gevangen in een visioen dat ik wil ontkennen

En had ik het briefje al genoemd dat ik vond?

Opgeplakt aan mijn gesloten voordeur

Het sprak over geen spijt

Terwijl het uit mijn hand op de geschaafde tegelvloer gleed

Ik heb urenlang in de trein gezeten

En zag hoe de mensen me voorbijliepen. Het kan zijn dat er geen einde aan komt

Gewoon een slaapliedje van een actiejunkie

New York City

We waren vol van de dingen die elke droom rustte

Alsof je op een hobbelige kussenhemel zweeft

Gevangen in de hele illusie

Dat dromen nooit aan ons voorbij gaan Kwam tot een getatoeëerde conclusie

Dat de grote op de deur klopte

Wat begon als een massawaan?

Zou me ver brengen van de plek waar ik dol op ben

New York City