Walking Asleep - Peter Katz

Woke to winter through my window falling

Though I swore it was spring

I could measure the progress stalling

In the snow covering

I’m walking asleep now through the best of my life

I’m wearing my knees out digging for light

There’s a crack in the wall and the ceiling

And a door that won’t close

There is a stack in the hall that’s revealing

Something I ought to know

I’m walking asleep now through the best of my life

I’m wearing my knees out digging for light

I’m trying to break now, the collar’s too tight

I’m walking asleep now

Through the best of my life

I spent the night as an endless day

Said goodnight, and good morning from the same chair

And the city, came to life

Before my eyes, one by one

Persons become people

People become crowds

And silence became loud

So I went out to run with no direction in mind

Just a need to be done with the toeing the line

So I climbed up the hill and I ran through the street

And I said not a word though my lungs did repeat

I’m not walking asleep now though the best of my life

I’m not wearing my knees out digging for light

I am learning to breath now though the collar is tight

I’m not walking asleep now

Through the best of my life

Werd wakker in de winter door het vallen van mijn raam

Hoewel ik zwoer dat het lente was

Ik kon meten dat de voortgang stagneerde

In de sneeuw

Ik slaap nu door het beste van mijn leven

Ik draag mijn knieën om naar licht te graven

Er zit een scheur in de muur en het plafond

En een deur die niet sluit

Er is een stapel in de hal die onthullend is

Iets dat ik zou moeten weten

Ik slaap nu door het beste van mijn leven

Ik draag mijn knieën om naar licht te graven

Ik probeer nu te breken, de kraag is te strak

Ik loop nu te slapen

Door het beste van mijn leven

Ik bracht de nacht door als een eindeloze dag

Zei goedenacht en goedemorgen vanuit dezelfde stoel

En de stad kwam tot leven

Voor mijn ogen, één voor één

Personen worden mensen

Mensen worden menigten

En de stilte werd luid

Dus ik ging rennen zonder een richting in gedachten te hebben

Gewoon een behoefte om gedaan te worden met de toeing the line

Dus ik klom de heuvel op en rende door de straat

En ik zei geen woord hoewel mijn longen het herhaalden

Ik slaap nu niet, hoewel het beste van mijn leven

Ik draag mijn knieën niet om naar licht te graven

Ik leer nu te ademen, hoewel de kraag strak zit

Ik loop nu niet te slapen

Door het beste van mijn leven