The Unseen - Penance

Do you believe in me;

I don’t think you can

A mind too small to see, through the obvious…

Unperiled extremes of inner fright

Blocked from view of unborn sight

Of things not whole and yet complete

Of all things that are seen and unseen

You mock you stand so tall;

where is the need

You beg;

You lose;

You crawl, Once it hits the

Hour of darkness falls upon you now

It’s time to believe somehow

The voice of anguish closes in

If I’d have listened, I might never have been

Vile misconceptions

Prey upon your thoughts of corruption

See it stand so tall

Blatant and unforgiving

Is what you are

Faith in the darkness

Alone I stand, in mind

Can’t turn back time

Your world;

Your Dreams;

Your life, all for nothing…

But there is joy and peace to be

Splendour built in harmony

I can’t live my life to what’s been

I dream alone in thoughts of the unseen

Geloof je in mij;

Ik denk niet dat je dat kunt

Een geest die te klein is om te zien, door het voor de hand liggende...

Ongekende uitersten van innerlijke angst

Geblokkeerd uit het zicht van het ongeboren zicht

Van dingen die niet heel en toch compleet zijn

Van alle dingen die gezien en ongezien zijn

Je bespot je, je staat zo hoog;

waar is de behoefte?

jij smeekt;

Jij verliest;

Je kruipt, zodra het de raakt

Uur van duisternis valt nu over je heen

Het is tijd om op de een of andere manier te geloven

De stem van angst komt dichterbij

Als ik had geluisterd, was ik dat misschien nooit geweest

Vieze misvattingen

Val ten prooi aan uw gedachten over corruptie

Zie het zo hoog staan

Overduidelijk en meedogenloos

Is wat je bent?

Geloof in de duisternis

Alleen sta ik, in gedachten

Kan de tijd niet terugdraaien

Jouw wereld;

Jouw dromen;

Je leven, helemaal voor niets...

Maar er is vreugde en vrede te zijn

Pracht ingebouwd in harmonie

Ik kan mijn leven niet leiden naar wat is geweest

Ik droom alleen in gedachten aan het ongeziene