La Baronesse Et Le Demon - Pazuzu

«Maintenant, dans cette nuit durant laquelle les etoiles

Meurent,

Le dragon dors dans sa cascade murmurante.

Et l’eau murmure

Silencieusement.

O Profane oreille d’un fou, je pourris magnifiquement.

Pour une vie de Mensonge

Pure, baronesse d’un chateau de reve l’epoque de la lumiere ou l’idee

Devient

L’action.

Mon sort de tourner immortelle, la jeunesse jusqu' l’infinie.

D’innombrables saisons ont vu leur fin et j’etais jadis une baronesse

Vertueuse, Aveugle et enterre… et des dogmes en puissance.

Une nuit, lors

De la saison froide, les cris obscures d’un malfaiteur vinrent mes yeux

Croyant et m’enterrerent dans ce cercueil de pierre d’ou je reve ces mots.

Maintenant, la lune est son point culminant, et je t’invoque, puissant matre

Pazuzu,

Pour que l’on puisse main en main regner le monde profane.

Ou es-tu, mon

Ame malheureuse clame sa delivrance, ou es-tu, mon corps sanglantpleurant de Desir se deforme pour toi."

«Je t’ecoute ame torturee».

«Ah!

Sauveur d’une dimension lointaine, comme j’ai attendu ton arrivee.»

«De loin je suis venu, les mers j’ai traverse, appele par ta voix

Si triste, quel est ton desir?»

«Pazuzu, arrache mon esprit de ces murs pourris, montre-moi la Porte del’extase sans limite.»

«Volons, volons, soit porte par ta croyance immortelle, laisse ton

Desir devenir tes ailes…»

"Nu in deze nacht wanneer de sterren

Dood gaan,

De draak slaapt in zijn murmelende waterval.

En het water ruist

stil.

O profaan oor van een gek, ik rot prachtig weg.

Voor een leven vol leugens

Puur, barones van een droomkasteel ten tijde van de verlichting of het idee

WORDT

De actie.

Mijn lot om onsterfelijk te worden, de jeugd tot in het oneindige.

Er is een einde gekomen aan talloze seizoenen en ik was ooit barones

Deugdzaam, Blind en begraven... en dogma's aan de macht.

Op een avond wanneer?

Van het koude seizoen kwamen de donkere kreten van een boosdoener in mijn ogen

Ik geloofde en begroef me in deze stenen kist waaruit ik deze woorden droom.

Nu is de maan haar climax, en ik roep u aan, machtige meester

Pazuzu,

Zodat we de profane wereld hand in hand kunnen regeren.

Waar ben je, mijn

Ongelukkige ziel schreeuwt zijn verlossing, waar ben je, mijn bloedige lichaam weent met verlangenswendingen voor jou."

"Ik luister naar je gekwelde ziel".

"Oh!

Redder uit een verre dimensie, hoe heb ik op uw komst gewacht.

"Van ver ben ik gekomen, de zeeën die ik heb overgestoken, geroepen door jouw stem

Zo verdrietig, wat is je wens?"

"Pazuzu, scheur mijn geest van deze rotte muren, laat me de Poort van grenzeloze extase zien."

"Laten we vliegen, laten we vliegen, gedragen worden door je onsterfelijke geloof, laat je...

Verlangen om je vleugels te worden…”