It's A Very Deep Sea - Paul Weller

I’ll keep on diving til I reach the ends,

dredging up the past to drive me round the bendz,

what is it in me that I can’t forget

I keep finding so much that I now regret.

But no, on I go down into the depths

turning things over that are better left

dredging up the past that has gone for good

trying to polish up what is rotting wood.

Something inside takes me down again

diving not for goblets but tin cans

dredging up the past for reasons so rife

passing bits of wrecks that once passed for life.

But I’ll keep on diving till I drown the sea,

of things not worth, even mentioning

perhaps I’ll come to the surface and come to my senses

but it’s a very deep sea around my own devizes.

Diving, diving.

Ik blijf duiken tot ik het einde heb bereikt,

het verleden oprakelen om me rond de bocht te rijden,

wat is het in mij dat ik niet kan vergeten?

Ik blijf zoveel vinden waar ik nu spijt van heb.

Maar nee, verder ga ik de diepte in

dingen omdraaien die beter links kunnen blijven

het verleden oprakelen dat voorgoed voorbij is

proberen op te poetsen wat rottend hout is.

Iets van binnen haalt me ​​weer naar beneden

duiken niet voor bekers maar blikjes

het verleden uitbaggeren om redenen die zo wijdverbreid zijn

passerende stukjes wrakken die ooit voor het leven zijn verstreken.

Maar ik blijf duiken tot ik de zee verdrink,

van dingen die niet de moeite waard zijn, zelfs niet genoemd

misschien kom ik naar de oppervlakte en kom ik tot bezinning

maar het is een zeer diepe zee rond mijn eigen apparaten.

Duiken, duiken.