Anabela - Paul McCandless, Paul Winter Consort

No porto de vila velha

Vi anabela chegar

Olho de chama de vela

Cabelo de velejar

Pele de fruta cabocla

Com a boca de cambucá

Seios de agulha de bússola

Na trilha do meu olhar

Fui ancorando nela

Naquela ponta de mar

No pano do meu veleiro

Veio anabela deitar

Vento eriçava o meu pelo

Queimava em mim seu olhar

Seu corpo de tempestade

Rodou meu corpo no ar

Com mãos de rodamoinho

Fez o meu barco afundar

Eu que pensei que fazia

Daquele ventre meu cais

Só percebi meu naufrágio

Quando era tarde demais

Vi anabela partindo

Pra não voltar nunca mais

In de haven van vila Velha

Ik zag Anabela aankomen

Oog van kaarsvlam

zeilend haar

Cabocla fruit huid

Met de mond van cambucá

Kompas naald sinussen

Op het spoor van mijn blik

Ik was erin verankerd

Op die zeetip

Op het kleed van mijn zeilboot

Anabela kwam liggen

De wind streelde mijn haar

Zijn blik brandde in mij

Je stormlichaam

Mijn lichaam draaide in de lucht

Met zwaaiende handen

Heeft mijn boot laten zinken

ik dacht dat ik het had gedaan

Van die buik mijn pier

Ik realiseerde me net mijn schipbreuk

toen het te laat was

Ik zag Annabel vertrekken

Om nooit meer terug te komen