Beyond Repent - Pathogen

Here I stand all alone… Punishment done

Here I hide to atone… All my cares gone

But then I was forced to be the leper of you all

An object of scorn

And the harder I clung to you the more I realised

It was forlorn

Forlorn beyond repent

Set free your hatred for me

Let it fly high enough to be unseen

Then purity may begin to seed

Let it fly far enough so that you may be…

Forlorn beyond repent

Oh please God save me

From this wasted life

Before the rise of the dawn

Where death may die…

May die

Approaching on the horizon come the messengers of fear

They ride with eyes staring ice-cold

For here it comes again, searing through my head

Melting to my core

The insane night confusion sheds

Yet I yearn for more

Seething over my mind

Writhing ghoul of black

Loathing forever time

The day I turned my back

Needing for my life

Heeding to the word

Feeding the sacred hive

With morals never learned

Engulfing me more with each sunrise

Comes the lashing pain of dark

Flowing through my body the hopeful fear

As the life drains from my heart…

Numb, cold, lost…

Hier sta ik helemaal alleen... Straf gedaan

Hier verberg ik me om te boeten... Al mijn zorgen zijn weg

Maar toen werd ik gedwongen om de melaatse van jullie allemaal te zijn

Een object van minachting

En hoe harder ik me aan je vastklampte, hoe meer ik me realiseerde

Het was verlaten

Verloren voorbij berouw

Bevrijd je haat voor mij

Laat het hoog genoeg vliegen om ongezien te zijn

Dan kan de zuiverheid beginnen te zaaien

Laat het ver genoeg vliegen zodat je misschien...

Verloren voorbij berouw

Oh alsjeblieft God red me

Van dit verspilde leven

Voor de opkomst van de dageraad

Waar de dood kan sterven...

Kan sterven

Aan de horizon naderen de boodschappers van angst

Ze rijden met ogen die ijskoud staren

Want hier komt het weer, schroeiend door mijn hoofd

Smelten tot in mijn kern

De krankzinnige nachtverwarring werpt af

Toch verlang ik naar meer

Ziedend over mijn hoofd

Kronkelende griezel van zwart

Eeuwige tijd verafschuwen

De dag dat ik me de rug toekeerde

Nodig voor mijn leven

Luisteren naar het woord

De heilige bijenkorf voeden

Met moraal nooit geleerd

Overspoelt me ​​meer met elke zonsopgang

Komt de kwellende pijn van het donker

De hoopvolle angst stroomt door mijn lichaam

Terwijl het leven uit mijn hart wegvloeit...

Verdoofd, koud, verloren...