Table for One - Passenger

So I sit on this table for one

And pour me a drink that’ll last

I’m not drunk I just miss being young

And I grew old too fast

My wife she breaks and she bends

My children they don’t understand

I came here tonight in search of a friend

But I’m the invisible man

'Cause I’ve swallowed my tongue

And I’ve polished my gun

And I’ve sat on my secrets for years

With my stiff upper lip

My composure won’t slip

And I’ve hidden each silent salty tear

I sit on this table for one

And I have been here before

It’s a little less than I’d had in mind

But I wouldn’t ask for more

And my mother she taught me to write

And my father he taught me his trade

And I wish that they could both be here tonight

To see what a mess I’ve made

'Cause I’ve swallowed my tongue

And I’ve polished my gun

And I’ve sat on my secrets for years

With my stiff upper lip

My composure won’t slip

And I’ve hidden each silent salty tear

My sons and my daughters don’t know me at all

I’ve dug in trenches and put up walls

I whisper I love you each night as they sleep

But no one hears me when I speak

On this table for one

So I sit on this table for one

I won’t go till they tell me to leave

Why’d they teach me to follow my dreams

When dreams are all they can be?

Dus ik zit op deze tafel voor één

En schenk me een drankje in dat lang meegaat

Ik ben niet dronken, ik mis het gewoon om jong te zijn

En ik werd te snel oud

Mijn vrouw, ze breekt en ze buigt

Mijn kinderen begrijpen ze niet

Ik kwam hier vanavond op zoek naar een vriend

Maar ik ben de onzichtbare man

Omdat ik mijn tong heb ingeslikt

En ik heb mijn geweer gepoetst

En ik heb jarenlang op mijn geheimen gezeten

Met mijn stijve bovenlip

Mijn kalmte zal niet afnemen

En ik heb elke stille zoute traan verborgen

Ik zit op deze tafel voor één

En ik ben hier eerder geweest

Het is iets minder dan ik in gedachten had

Maar ik zou niet om meer vragen

En mijn moeder heeft me leren schrijven

En mijn vader leerde me zijn vak

En ik zou willen dat ze hier vanavond allebei konden zijn

Om te zien wat een rotzooi ik heb gemaakt

Omdat ik mijn tong heb ingeslikt

En ik heb mijn geweer gepoetst

En ik heb jarenlang op mijn geheimen gezeten

Met mijn stijve bovenlip

Mijn kalmte zal niet afnemen

En ik heb elke stille zoute traan verborgen

Mijn zoons en mijn dochters kennen mij helemaal niet

Ik heb greppels gegraven en muren opgetrokken

Ik fluister dat ik elke nacht van je hou terwijl ze slapen

Maar niemand hoort me als ik praat

Op deze tafel voor één

Dus ik zit op deze tafel voor één

Ik ga niet totdat ze zeggen dat ik moet vertrekken

Waarom hebben ze me geleerd mijn dromen te volgen?

Wanneer dromen alles zijn wat ze kunnen zijn?