Girl I Once Knew - Passenger

Sometimes, when the light catches her face

In a very particular way

It remind’s me so true

Of a girl that I once knew

And there’s something in her voice

That has left me with no choice

And a memory’s renewed

Of a girl that I once knew

And there’s something when she smiles

Drawing lines around her eyes

There’s a key hole I see through

To a girl that I once knew

Sometimes, it’s almost too much

When I feel her gentle touch

Running fingers down and through

Like a girl that I once knew

And to hear her sleeping breath

The rise and falling of her chest

Moonlight paints her ghostly blue

Like a girl that I once knew

And the girl that I once knew

Left me empty and confused

Yet it feels different somehow

With the girl that I know now

(Now, now, now…)

Soms, als het licht haar gezicht vangt

Op een heel bijzondere manier

Het herinnert me eraan dat het zo waar is

Van een meisje dat ik ooit kende

En er is iets in haar stem

Daardoor heb ik geen keus

En een herinnering is vernieuwd

Van een meisje dat ik ooit kende

En er is iets als ze lacht

Lijnen tekenen rond haar ogen

Er is een sleutelgat waar ik doorheen kijk

Aan een meisje dat ik ooit kende

Soms is het bijna te veel

Als ik haar zachte aanraking voel

Vingers naar beneden en door lopen

Als een meisje dat ik ooit kende

En om haar slapende adem te horen

Het rijzen en dalen van haar borst

Moonlight schildert haar spookachtig blauw

Als een meisje dat ik ooit kende

En het meisje dat ik ooit kende

Liet me leeg en in de war

Toch voelt het op de een of andere manier anders

Met het meisje dat ik nu ken

(Nu nu NU…)