Bloodstains - Passenger, Katie Noonan

I’m aching and you’re aching with these dull and empty hearts,

We’re waiting for somebody to rip our ribs apart,

And to seize with a steady hand our dull and empty hearts,

Our hearts.

I’m taking and you’re taking we’ve forgotten how to give,

I’m faking it, you’re breaking it and its just the way it is,

So we’ll leave here tonight but not before we give each other back our hearts.

Cos our love,

Left us long ago,

When we were both asleep,

Leaving blood stains in the snow,

Leaving blood stains in the snow.

I’m waiting and you’re waiting but this trains not gonna come,

You’re voice has started grating and I hate what we’ve become,

See there’s no future at this station we’re just feeding off the crumbs,

of our hearts.

I’m shaking and you’re shaking its just the way its got to be,

In this love abandoned Autumn we’ll go raking up the leaves,

The leaves that have fallen from these cold and dying trees in our hearts.

Cos our love,

Left us long ago,

When we were both asleep,

Leaving blood stains in the snow.

Well i’m lonely like you’re lonely,

But its only cos its thrown me,

Like its thrown you I don’t own you,

And my darling you don’t own me,

And its kicking and its yelling,

And its bruising and its swelling,

But the writings on the wall,

And we both know what its been telling us to do,

Telling us to do.

Well i’m crying and your crying in to silent salty lakes,

The road has turned to ice and we haven’t any brakes,

So while the wall keeps getting closer,

I fear its too late not to break our hearts.

Ik heb pijn en jij doet pijn met deze saaie en lege harten,

We wachten tot iemand onze ribben uit elkaar scheurt,

En om met vaste hand onze doffe en lege harten te grijpen,

Onze harten.

Ik neem en jij neemt, we zijn vergeten hoe we moeten geven,

Ik doe alsof, jij breekt het en het is zoals het is,

Dus we gaan hier vanavond weg, maar niet voordat we elkaar ons hart hebben teruggegeven.

Want onze liefde,

Heeft ons lang geleden verlaten,

Toen we allebei sliepen,

Bloedvlekken achterlatend in de sneeuw,

Bloedvlekken achterlaten in de sneeuw.

Ik wacht en jij wacht, maar deze treinen komen niet,

Je stem begint te kraken en ik haat wat we zijn geworden,

Zie dat er geen toekomst is op dit station, we voeden ons gewoon met de kruimels,

van ons hart.

Ik beef en jij schudt, het is precies zoals het moet zijn,

In deze liefde verlaten herfst gaan we de bladeren opharken,

De bladeren die van deze koude en stervende bomen zijn gevallen in ons hart.

Want onze liefde,

Heeft ons lang geleden verlaten,

Toen we allebei sliepen,

Bloedvlekken achterlaten in de sneeuw.

Nou, ik ben eenzaam zoals jij eenzaam bent,

Maar het is alleen omdat het me heeft gegooid,

Zoals het je wordt gegooid, bezit ik je niet,

En mijn schat, je bezit me niet,

En het schopt en het schreeuwt,

En zijn blauwe plekken en zijn zwelling,

Maar de geschriften aan de muur,

En we weten allebei wat het ons zegt te doen,

Ons vertellen om te doen.

Nou, ik huil en jij huilt in stille zoute meren,

De weg is in ijs veranderd en we hebben geen remmen,

Dus terwijl de muur steeds dichterbij komt,

Ik vrees dat het te laat is om ons hart niet te breken.