Moon, Forest, Blinding Snow - Panychida

Moon, forest, blinding snow

My ancestors call me back home

Don’t ask me who leads my steps

What made me follow this path

The thing I feel is older than any words

How can you dare to stop me now

Please, don’t, I must go

Strange, moon shines slightly, just as little clouds allow

May inner enlightenment give me a sight of the day’s clarity

Frost shivers my shoeless feet and tempts me to dance

The timeless dance with eternity

The last time I’m looking back with tearless regards

Well, I used to love it there

Last remembrance in a mind washed off pain and scars

Well, I used to suffer there

Strange, suddenly I understand

All the tones and words whispered to me

A breathtaking song of divine unity

Frost shivers my shoeless feet and tempts me to dance

The timeless dance with eternity

You may have used to know me, sorry if I’ll be missed

But the feeling inside is a law

I must keep on this path despite only guessing its goal

Sorry my friends, I must go

Moon, forest, blinding snow

My ancestors call me back home

Maan, bos, verblindende sneeuw

Mijn voorouders bellen me terug naar huis

Vraag me niet wie mijn stappen leidt

Waarom heb ik dit pad gevolgd?

Wat ik voel is ouder dan alle woorden

Hoe durf je me nu te stoppen?

Alsjeblieft, niet doen, ik moet gaan

Vreemd, de maan schijnt een beetje, net zoals kleine wolken dat toelaten

Moge innerlijke verlichting me een zicht geven op de helderheid van de dag

Frost rilt van mijn schoenloze voeten en verleidt me om te dansen

De tijdloze dans met de eeuwigheid

De laatste keer dat ik terugkijk met tranenloze groeten

Nou, ik vond het daar geweldig

De laatste herinnering in een geest heeft pijn en littekens weggewassen

Nou, daar had ik vroeger last van

Vreemd, ineens begrijp ik het

Alle tonen en woorden die tegen me fluisterden

Een adembenemend lied van goddelijke eenheid

Frost rilt van mijn schoenloze voeten en verleidt me om te dansen

De tijdloze dans met de eeuwigheid

Je kent me misschien al, sorry als ik je zal missen

Maar het gevoel van binnen is een wet

Ik moet op dit pad blijven, ook al kan ik alleen maar raden wat het doel is

Sorry mijn vrienden, ik moet gaan

Maan, bos, verblindende sneeuw

Mijn voorouders bellen me terug naar huis