Wait, You Know Who Frankie Muniz Is Right? - Panucci's Pizza

Fully packed minivans, stocked with Half-finished soda cans

I’m sitting here on my back porch like «where the fuck are you peter pan?»

You were a sight for sore eyes, and mine are still healing

Jean jackets with too many patches and coffee breath in the morning

What the fuck am I doing with my life?

I’ll get back to you on that in two more years

Tell me the same old story again

You still don’t even know my name

So why should I smile and address you by yours?

I promise I’ll never grow up and be like you

I’ll pull my own plug before I get even a single slice of liver on my plate

What am I doing with my life you ask?

I’ll get back to you on that in two more years

Heartbreak isn’t a hierarchy

We all get fucked in the end just the same

Volledig ingepakte minibusjes, gevuld met halfafgewerkte frisdrankblikjes

Ik zit hier op mijn achterportiek als "waar ben je verdomme Peter Pan?"

Je was een lust voor het oog, en de mijne zijn nog steeds aan het genezen

Jeansjacks met te veel patches en koffie adem in de ochtend

Wat doe ik verdomme met mijn leven?

Daar kom ik over twee jaar op terug

Vertel me nog eens hetzelfde oude verhaal

Je kent mijn naam nog steeds niet eens

Dus waarom zou ik glimlachen en je aanspreken met de jouwe?

Ik beloof dat ik nooit volwassen zal worden en zoals jij zal zijn

Ik trek mijn eigen stekker eruit voordat ik ook maar een sneetje lever op mijn bord krijg

Wat doe ik met mijn leven, vraag je je af?

Daar kom ik over twee jaar op terug

Heartbreak is geen hiërarchie

Uiteindelijk worden we allemaal op dezelfde manier geneukt