Луна - Pabl.A

Солнце плавит, плавно тая в лучах заката,

Все наши тайны знает Москва, большая Хата.

Из дома во всём новом, уже слегка помятый,

Я выезжаю в город, дальше как ляжет карта.

Где я был вчера, знает лишь луна,

Только она одна понимает меня.

Мы будем пить до дна, эта жизнь карнавал,

И никто из нас не знает каким будет финал.

Где я был вчера, знает лишь луна,

Только она одна понимает меня.

Мы будем пить до дна, эта жизнь карнавал,

И никто из нас не знает каким будет финал.

Дай же отдохнуть, ведь не в тусе суть,

Надо, надо, надо бы, надо бы уснуть.

Дай же отдохнуть, ведь не в тусе суть,

Надо, надо, надо бы.

Я и две подруги едем ко мне под утро,

Голос слегка прокурен, целую губы грубо.

Не помню их имён, сажаю в серый Бумер,

И они обе понимают, что дальше будет.

Где я был вчера, знает лишь луна,

Только она одна понимает меня.

Мы будем пить до дна, эта жизнь карнавал,

И никто из нас не знает каким будет финал.

Где я был вчера, знает лишь луна,

Только она одна понимает меня.

Мы будем пить до дна, эта жизнь карнавал,

И никто из нас не знает каким будет финал.

Дай же отдохнуть, ведь не в тусе суть,

Надо, надо, надо бы, надо бы уснуть.

Дай же отдохнуть, ведь не в тусе суть,

Надо, надо, надо бы, надо бы уснуть.

Дай же отдохнуть, ведь не в тусе суть,

Надо, надо, надо бы, надо бы уснуть.

Дай же отдохнуть, ведь не в тусе суть,

Надо, надо, надо бы, надо бы уснуть.

Дай же отдохнуть, ведь не в тусе суть,

Надо, надо, надо бы, надо бы уснуть.

Дай же отдохнуть, ведь не в тусе суть,

Надо, надо, надо бы.

De zon smelt, smelt soepel in de stralen van de zonsondergang,

Al onze geheimen zijn bekend bij Moskou, het Grote Huis.

Van het huis in alles nieuw, al een beetje verkreukeld,

Ik vertrek naar de stad, zodra de kaart valt.

Waar ik gisteren was, weet alleen de maan,

Zij is de enige die mij begrijpt.

We zullen tot op de bodem drinken, dit leven is een carnaval,

En niemand van ons weet wat de finale zal zijn.

Waar ik gisteren was, weet alleen de maan,

Zij is de enige die mij begrijpt.

We zullen tot op de bodem drinken, dit leven is een carnaval,

En niemand van ons weet wat de finale zal zijn.

Laat me rusten, want het gaat niet om de partij,

Ik moet, ik moet, ik moet, ik moet slapen.

Laat me rusten, want het gaat niet om de partij,

Moet, moet, moet.

Ik en twee vrienden gaan morgenochtend naar mijn huis,

De stem is een beetje rokerig, ik kus mijn lippen ruw.

Ik weet hun namen niet meer, ik heb ze in een grijze Boomer gezet,

En ze begrijpen allebei wat er gaat gebeuren.

Waar ik gisteren was, weet alleen de maan,

Zij is de enige die mij begrijpt.

We zullen tot op de bodem drinken, dit leven is een carnaval,

En niemand van ons weet wat de finale zal zijn.

Waar ik gisteren was, weet alleen de maan,

Zij is de enige die mij begrijpt.

We zullen tot op de bodem drinken, dit leven is een carnaval,

En niemand van ons weet wat de finale zal zijn.

Laat me rusten, want het gaat niet om de partij,

Ik moet, ik moet, ik moet, ik moet slapen.

Laat me rusten, want het gaat niet om de partij,

Ik moet, ik moet, ik moet, ik moet slapen.

Laat me rusten, want het gaat niet om de partij,

Ik moet, ik moet, ik moet, ik moet slapen.

Laat me rusten, want het gaat niet om de partij,

Ik moet, ik moet, ik moet, ik moet slapen.

Laat me rusten, want het gaat niet om de partij,

Ik moet, ik moet, ik moet, ik moet slapen.

Laat me rusten, want het gaat niet om de partij,

Moet, moet, moet.