Небо - Озёра

Я разучилась красиво писать

Хожу по тем же дорогам

Тихая ночь запрещает не спать,

А мысли струятся шумным потоком

В небо, небо, столько вопросов

Терять в облаках

Остановился во снах, ищет звезды на скорость

Небо и страх, любовь — невесомость

Небо

Небо

Пожинает закат нервы, искрится росою

Чернилами метит жертвы, ведет их рукою

Отпускает их сны, нежно целует в губы

От осени до весны, и нежно, и грубо

Небо, небо, столько вопросов

Терять в облаках

Остановился во снах, ищет звезды на скорость

Небо и страх, любовь — невесомость

Небо

Небо

Небо

Небо

Ik ben vergeten hoe ik mooi moet schrijven

Ik loop langs dezelfde wegen

Stille nacht verbiedt niet te slapen,

En gedachten stromen in een luidruchtige stroom

In de lucht, lucht, zoveel vragen

Verliezen in de wolken

Gestopt in dromen, op zoek naar sterren op snelheid

Hemel en angst, liefde is gewichtloosheid

Lucht

Lucht

Zonsondergang oogst zenuwen, schittert van de dauw

Hij markeert de slachtoffers met inkt, leidt ze met zijn hand

Laat hun dromen los, kust zachtjes op de lippen

Van herfst tot lente, zowel zacht als ruig

Hemel, lucht, zoveel vragen

Verliezen in de wolken

Gestopt in dromen, op zoek naar sterren op snelheid

Hemel en angst, liefde is gewichtloosheid

Lucht

Lucht

Lucht

Lucht