Горесть моя - Overlust

Я уже давно забыл, как выглядят все эти лица

Они успели умереть, и быстро разложиться

Разложиться до костей, обнажив свой белый череп

Плоть истлела навсегда, я понимал, ничто не вечно

В агонии лежал, еще живой, совсем один

Терзал свой разум прошлым, считая прожитые дни

Я видел только тьму, что ожидала впереди

Я слышал белый шум, сгорая изнутри

Всю жизнь считал, что я с рождения прокаженный

Не могу ступить и шага, на моих ногах оковы

И ради счастья был вообще на все готовым,

Но в один момент сломался, лишь набив себе оскомин

И я не видел смысла продолжать весь этот путь

Хотел исчезнуть так, чтоб через день нашли мой труп

Тогда совсем не думал ни о ком, и даже близких

Хотел, чтоб так никто и не узнал, как пал я низко

Я потерял рассудок где-то по пути

И постоянно думал, зачем мне эта жизнь?

Но вдруг услышал голос, где-то позади

Не понимая, кто ты, знал, что ты пришла меня спасти

Я тебя еще не видел, но уже любил всем сердцем

И знал наверняка, что всё могу тебе доверить

Я ощутил тепло, впервые за всё время

Ведь ты пришла тогда, когда утратил всю надежду

Ik ben al lang vergeten hoe al deze gezichten eruit zien

Ze slaagden erin te sterven en snel te ontbinden

Verval tot op het bot, je witte schedel bloot

Het vlees verging voor altijd, ik begreep dat niets eeuwig duurt

Liggend in doodsangst, nog in leven, helemaal alleen

Ik kwelde mijn geest met het verleden, terwijl ik de voorbije dagen telde

Ik zag alleen de duisternis die voor me wachtte

Ik hoorde witte ruis, brandend van binnenuit

Mijn hele leven dacht ik dat ik een melaatse was vanaf mijn geboorte

Ik kan geen enkele stap zetten, er zijn kettingen aan mijn voeten

En omwille van het geluk was hij over het algemeen overal klaar voor,

Maar op een gegeven moment ging het kapot en zette het zichzelf alleen maar op scherp

En ik zag geen reden om zo door te gaan

Ik wilde verdwijnen zodat ze over een dag mijn lijk zouden vinden

Toen dacht ik helemaal aan niemand, en zelfs aan familieleden

Ik wilde dat niemand zou weten hoe laag ik viel

Ik verloor mijn verstand ergens onderweg

En ik dacht constant: waarom heb ik dit leven nodig?

Maar plotseling hoorde ik een stem, ergens achter

Ik begreep niet wie je bent, ik wist dat je gekomen was om mij te redden

Ik heb je nog niet gezien, maar ik hield al van je met heel mijn hart

En ik wist zeker dat ik jou alles kon toevertrouwen

Ik voelde me warm, voor de eerste keer ooit

Je kwam tenslotte toen je alle hoop verloor