Livestock - Otep

It began

With a pen

In my hand

Stabbed

In the center of chaos

To write out the light

That lives within me

That sought to break

The darkness

Eating me alive

For hours I would sit

Dreaming, drawing

Writing, believing

My arm in a sling

One eye swollen shut

Whispering

There would be a way out

There must be

A way out

Focused

On the paper

On the floor

That held me

Heavy as a stone

In the corner

Of that tiny room

Floating on a river

Of Imagination

Isolated

On my knees

Seeded in the soil

With girls

Younger than I

Holding their backs

Arching puffed bellies

Stuffed full with their

Infected children

Celestial incest

Terrestrial insects

We slept in boxes

That doubled as coffins

Because

Some were smart enough

To die

But not I

Stubborn little cyclops

Was destined

To fight

Het begon

Met een pen

In mijn hand

neergestoken

In het midden van chaos

Om het licht uit te schrijven

Dat leeft in mij

Dat probeerde te breken

De duisternis

Mij ​​levend opeten

Urenlang zou ik zitten

Dromen, tekenen

Schrijven, geloven

Mijn arm in een draagdoek

Een oog gezwollen dicht

fluisteren

Er zou een uitweg zijn

Er moet zijn

Een uitweg

Gefocust

Op het papier

Op de vloer

Dat hield me vast

Zwaar als een steen

In de hoek

Van dat kleine kamertje

Drijvend op een rivier

Van verbeeldingskracht

Geïsoleerd

Op mijn knieën

In de grond gezaaid

Met meisjes

jonger dan ik

Houden hun rug

Gewelfde buiken

Vol met hun?

Geïnfecteerde kinderen

Hemelse incest

terrestrische insecten

We sliepen in dozen

Dat verdubbelde als doodskisten

Omdat

Sommigen waren slim genoeg

Sterven

Maar ik niet

Koppige kleine cycloop

was voorbestemd

Vechten