I Remember - Otep

Who’s there?

Who’s there?

And I remember

Flashes of laughter

And lunatics

Lost in the asylum

Seductive propaganda

Scrolling across my mind

Like guerilla cinema.

Belts and wooden spoons

Flies in the afterbirth

Like shadows across my brain

And crawling on linoleum kitchens

Streaming death and corporate concienceness into my brain

And cracked porclein sinks stuffed with

Dirty dishes.

The early morning anxiety of gradeschool

Dark stockings to hide the bruises.

Secret friends and festive holidays

And everyone in their sunday best

Pretending to like each other.

For generations and generations of

Sad mistakes.

Stealing away in the dead of night to

Escape the stiff jawed henchmen in the hungry trucks

Of an angry slumlord miles and miles away.

Impatient and understanding

Waking on the side of the road

Hissing radiator hoses cracked like

Burned skin.

Days so hot a nuclear holocaust would’ve felt like siberian blizzard.

And I remember

The first time I felt it alive inside me

Turning the deadweight

Moving within the folds of its winged embrace

Opening and sliding those black feathers

Inches at a time.

Those feet

Pushing and digging into the membrane

Deep enough to cause pregnancy

And I remember it going numb

And listening to it hum

And I feel it move in its mysteries

Exploring me

And I remember this

And I know

I never had a chance.

There’s never any escaping it.

Wie is daar?

Wie is daar?

En ik herinner me

Fladdertjes van het lachen

en gekken

Verdwaald in het gesticht

Verleidelijke propaganda

Door mijn gedachten scrollen

Zoals guerrillacinema.

Riemen en houten lepels

Vliegt in de nageboorte

Als schaduwen over mijn hersenen

En kruipen op linoleumkeukens

Dood en zakelijk geweten naar mijn brein streamen

En gebarsten porseleinen spoelbakken gevuld met

Vuile afwas.

De vroege ochtendangst van de basisschool

Donkere kousen om de blauwe plekken te verbergen.

Geheime vrienden en feestelijke feestdagen

En iedereen op hun zondagse best

Doen alsof ze elkaar leuk vinden.

Voor generaties en generaties van

Trieste fouten.

In het holst van de nacht stelen om

Ontsnap aan de stijve handlangers in de hongerige vrachtwagens

Van een boze huisjesmelker mijlen en mijlen ver weg.

Ongeduldig en begripvol

Wakker worden aan de kant van de weg

Sissende radiateurslangen kraakten alsof

Verbrande huid.

Dagen die zo heet waren dat een nucleaire holocaust zou hebben gevoeld als een Siberische sneeuwstorm.

En ik herinner me

De eerste keer dat ik het in mij voelde leven

Het dode gewicht draaien

Bewegend binnen de plooien van zijn gevleugelde omhelzing

Die zwarte veren openen en schuiven

Inches per keer.

die voeten

Duwen en graven in het membraan

Diep genoeg om zwangerschap te veroorzaken

En ik herinner me dat het gevoelloos werd

En ernaar te luisteren neuriën

En ik voel het bewegen in zijn mysteries

Mij ​​verkennen

En ik herinner me dit

En ik weet

Ik heb nooit een kans gehad.

Je kunt er nooit aan ontsnappen.