Hematopia - Otep

I don’t recognize my life

Who is this soul so weak and paralyzed

Cold claws raking up & down my spine

I’m never alone, but I’m lonely all the time

This is where it ends, within the empty dark

I’ll set myself aflame, resurrected

By the spark

I may be broken

But I won’t fall to pieces

Lonesome & corrosive

The weakness of your secrets

I won’t die like I’ve done many times before

I’m gonna run

From the wounds

Of war

When the moon casts shadows long across my wall

I’ll pretend they are my friends & I’ve known

Them all along

I’ll sit and pretend I’m not waiting on your call

When the phone finally rings

My courage will dissolve

And I will run to you

I will run right back to you

Ik herken mijn leven niet

Wie is deze ziel zo zwak en verlamd?

Koude klauwen harken op en neer over mijn rug

Ik ben nooit alleen, maar ik ben de hele tijd eenzaam

Dit is waar het eindigt, in het lege donker

Ik zal mezelf in vuur en vlam zetten, herrezen

Door de vonk

Ik ben misschien kapot

Maar ik zal niet in stukken vallen

Eenzaam & bijtend

De zwakte van je geheimen

Ik ga niet dood zoals ik al zo vaak heb gedaan

ik ga rennen

Van de wonden

Van oorlog

Wanneer de maan lange schaduwen over mijn muur werpt

Ik doe alsof ze mijn vrienden zijn en ik heb het geweten

Ze allemaal

Ik ga zitten en doe alsof ik niet op je telefoontje wacht

Als de telefoon eindelijk gaat

Mijn moed zal oplossen

En ik zal naar je toe rennen

Ik ren zo naar je terug