Manimal Instincts - Origin

You are helpless to me, hunting my prey, smelling my blood

I am hungry you see, nothing to eat, stomach empty

Your poor victim to be, take your clothes off, give yourself up

I am physically stronger than you, what can you do?

You’re my prey, my next kill, put you inside of me, time to feed

Hung and bled, stripped and ripped, start to eviscerate

Man of beast, beast of man

Quench me of my hunger, satiate my thirst

One more bite of flesh, just one more drop of blood

You are dead, used up, rot in the ground for me

You are dead, used up, you are dead

Devoured your blood, sipped it real slow, lived all it’s pain

Tasted so good, when it ran fresh, straight from the wounds

Pouring out the red, thick, rich and warm, into my mouth

Blood has gone bad, when it runs black, I drink of it’s death

Manimal of mankind, ancient lycanthrope

Feeding on the blood of man and his mortal flesh

Territorial beast, born to kill and feed

Awaken from sleep, bring forth your wretched horror

Eyes gaze deep into yours, frozen in fear, shitting your pants

I have instincts to feed, ardors to treat, sweetness to taste

Tongue swells, oozing with spit, gritting my teeth, ready to bite

Earth’s blood wolf comes for you, there’s nothing you can do

Death’s waiting here for you inside my sturdy ribcage

Fangs dig in deep, pierce your flesh, bleeding bestial atrocity

Claws grasp your pain, squeeze your life

Gasping, spitting out a pool of blood

Jaws locked on tight, crushing bone, screaming, animal ferocity

Strength to kill man, feeding on man bleeding, manly inhumanitans

Je bent hulpeloos voor mij, jaagt op mijn prooi, ruikt mijn bloed

Ik heb honger zie je, niets te eten, maag leeg

Je arme slachtoffer in wording, doe je kleren uit, geef jezelf over

Ik ben fysiek sterker dan jij, wat kun je doen?

Je bent mijn prooi, mijn volgende moord, stop je in mij, tijd om te eten

Opgehangen en bloedde, gestript en gescheurd, beginnen te strippen

Man van beest, beest van man

Les me van mijn honger, verzadig mijn dorst

Nog een hap vlees, nog een druppel bloed

Je bent dood, opgebruikt, rot voor mij in de grond

Je bent dood, opgebruikt, je bent dood

Verslond je bloed, dronk het heel langzaam, leefde al zijn pijn

Smaakte zo goed, toen het vers liep, recht uit de wonden

Het rood, dik, rijk en warm, in mijn mond gieten

Bloed is slecht geworden, als het zwart wordt, drink ik van zijn dood

Manimaal van de mensheid, oude lycantroop

Zich voedend met het bloed van de mens en zijn sterfelijk vlees

Territoriaal beest, geboren om te doden en te voeden

Ontwaak uit de slaap, breng je ellendige horror naar voren

Ogen staren diep in de jouwe, verstijfd van angst, in je broek poepen

Ik heb instincten om te voeden, ijver om te behandelen, zoetheid om te proeven

Tong zwelt op, druipt van het spit, knarsetandend, klaar om te bijten

De bloedwolf van de aarde komt voor je, er is niets dat je kunt doen

De dood wacht hier op je in mijn stevige ribbenkast

Hoektanden graven diep in, doorboren je vlees, bloedende beestachtige gruweldaden

Klauwen grijpen je pijn, knijpen in je leven

Hijgen, spugen een plas bloed

Kaken stevig op elkaar geklemd, bot verpletterend, geschreeuw, dierlijke wreedheid

Kracht om de mens te doden, zich voedend met bloedende mensen, mannelijke inhumanitans