A gde-to v magadane - Ори!Зона!

Тебя мне почему-то сразу стало жаль,

Как только встретил я в глазах твоих печаль.

Да вот не знаю всё за что тебя жалеть,

Я больше не могу в глаза тебе смотреть

И я за прошлое прощенья не прошу

Теперь ни слова в адрес твой не напишу.

Опять бреду один я в сумрачную даль

Туда, где мне уж будет никого ни жаль.

Припев:

А где-то в Магадане зимы холодней,

Но по большому счёту всё как у людей

Лишь вереницы серых вышек лагерей

И мне торчать тут до последних снегирей.

К родному дому уж давно утерян путь,

А коли с горки покатил — не повернуть

И ты ещё мне смеешь что-то говорить

Да, я навряд ли тут смогу тебя простить

Не корч лицо своё я гордым был всегда,

А впереди года тоски и холода.

Я постараюсь позабыть и адрес твой,

Чтоб никогда потом не встретиться с тобой.

Припев.

Теперь скажи мне, для кого я кассы брал,

И для кого такие бабки прошибал,

А оказалось, для такой, что я молчу

С которой даже разговора не хочу

С моими чувствами что натворила ты Разбила вдребезги ты все мои мечты.

Меня так подло заманила ты в капкан.

Прощай, хорошая, и здравствуй, Магадан!

Om de een of andere reden had ik meteen medelijden met je,

Zodra ik verdriet in je ogen ontmoette.

Ja, ik weet niet alles waarvoor ik medelijden met je moet hebben,

Ik kan niet langer in je ogen kijken

En ik vraag niet om vergeving voor het verleden

Nu zal ik geen woord schrijven naar uw adres.

Opnieuw dwaal ik alleen in de sombere verte

Naar een plek waar ik met niemand medelijden zal hebben.

Refrein:

En ergens in Magadan zijn de winters kouder,

Maar over het algemeen is alles als mensen

Alleen een reeks grijze kamptorens

En ik moet hier rondhangen tot de laatste goudvinken.

Het pad naar het oorspronkelijke huis is al lang verloren,

En als je van de heuvel rolde - draai niet om

En je durft nog steeds iets tegen me te zeggen

Ja, het is onwaarschijnlijk dat ik je hier kan vergeven

Kreuk je gezicht niet, ik ben altijd trots geweest,

En vooruitlopend op de jaren van melancholie en kou.

Ik zal proberen je adres ook te vergeten,

Om je later nooit meer te ontmoeten.

Refrein.

Vertel me nu voor wie ik de kassa's nam,

En voor wie brak hij zulke grootmoeders,

En het bleek, voor zodanig dat ik stil ben

Met wie ik niet eens wil praten

Met mijn gevoelens wat je deed Je verbrijzelde al mijn dromen.

Je hebt me zo gemeen in de val gelokt.

Vaarwel, goede, en hallo, Magadan!