There Will Come a Time - Orbital, Prof. Brian Cox

There are few certainties in science, but one fact of which we can all be

certain is that one day we will die

Our atoms won’t disappear, they will return to the Earth.

Some will become

parts of the living future.

But they will carry no imprint, no memories,

no knowledge of the pattern once known as you.

In five billion years our Sun

will cease to shine.

Our planet will die in the searing heat, engulfed by the

dying star.

The atoms once known as you will be ejected out into space.

In billions of years they may become parts of new solar systems with their own

stories to tell

The great cycle of stellar death and rebirth offers a sort of limited

immortality.

Whether that’s comforting is up to you.

But ultimately nothing

will survive.

It will all be gone

In the far future there will come a time when time has no meaning as the

Universe expands and fades.

Our descendants isolated on an island drifting in

ocean of dark will watch as the galaxies evaporate away

How does that make you feel?

Yet something remains in the darkness.

An idea.

Science is the ultimate

exercise of reason.

And our reason confirms deep down what we’ve always known.

Whether human or star, life is precious and fleeting

We are collections of atoms that can think who discovered this deep truth.

We must understand the Universe will spend an eternity in darkness after a

brief period of light

Meaning is not eternal.

And yet meaning exists today because the Universe means

something to us

We must understand that life is precious and fleeting.

In doing so we will come

to recognize the true value of ourselves, our fellow humans and our

civilization

The choice before us is not between immortality and eternal darkness.

The laws of nature have made that choice.

But we do get to choose how long we

want to survive.

How long do you want the human race to survive?

There will come a time when we’re forced to choose: do we destroy our planet or

protect it?

Do we live together or fight amongst ourselves?

Do we expand,

explore, do we carry our shared hopes and dreams outwards to Mars and the

moons of Jupiter and Saturn and onwards to the limitless stars or do we avert

our gaze from the Universe beyond and allow all memory of our world will be

lost too soon?

Do we close our minds and seek refuge in the ingorant dark of the cave or do we

embrace curiosity and love of knowledge of our fellow humans, of our rare world

and of the infinite and wonderful things yet to be known?

That time is now

Er zijn weinig zekerheden in de wetenschap, maar één feit waarvan we allemaal kunnen zijn:

zeker is dat we op een dag zullen sterven

Onze atomen zullen niet verdwijnen, ze zullen terugkeren naar de aarde.

Sommige zullen worden

delen van de levende toekomst.

Maar ze dragen geen afdruk, geen herinneringen,

geen kennis van het patroon dat ooit bekend stond als jij.

Over vijf miljard jaar is onze zon

zal ophouden te schijnen.

Onze planeet zal sterven in de verzengende hitte, overspoeld door de

stervende ster.

De atomen die ooit bekend stonden als jij, worden de ruimte in geworpen.

Over miljarden jaren kunnen ze deel gaan uitmaken van nieuwe zonnestelsels met hun eigen zonnestelsels

verhalen om te vertellen

De grote cyclus van sterdood en wedergeboorte biedt een soort van beperkte

onsterfelijkheid.

Of dat geruststellend is, is aan jou.

Maar uiteindelijk niets

zal overleven.

Het zal allemaal weg zijn

In de verre toekomst zal er een tijd komen dat tijd geen betekenis heeft als de

Universum breidt uit en vervaagt.

Onze nakomelingen geïsoleerd op een eiland dat binnendrijft

ocean of dark zal toekijken hoe de sterrenstelsels verdampen

Hoe voel je je daarbij?

Toch blijft er iets in de duisternis.

Een idee.

Wetenschap is het ultieme

oefening van reden.

En onze rede bevestigt diep van binnen wat we altijd al hebben geweten.

Of het nu een mens of een ster is, het leven is kostbaar en vluchtig

Wij zijn verzamelingen atomen die kunnen denken die deze diepe waarheid hebben ontdekt.

We moeten begrijpen dat het heelal een eeuwigheid in duisternis zal doorbrengen na een

korte periode van licht

Betekenis is niet eeuwig.

En toch bestaat er vandaag de dag betekenis omdat het universum betekent:

iets voor ons

We moeten begrijpen dat het leven kostbaar en vluchtig is.

Daarbij zullen we komen

om de ware waarde van onszelf, onze medemensen en onze

beschaving

De keuze die voor ons ligt is niet tussen onsterfelijkheid en eeuwige duisternis.

De natuurwetten hebben die keuze gemaakt.

Maar we mogen wel kiezen hoe lang we

willen overleven.

Hoe lang wil je dat de mensheid overleeft?

Er komt een tijd dat we moeten kiezen: vernietigen we onze planeet of?

Bescherm het?

Leven we samen of vechten we onderling?

Breiden we uit,

onderzoeken, dragen we onze gedeelde hoop en dromen naar buiten naar Mars en de?

manen van Jupiter en Saturnus en verder naar de grenzeloze sterren of wenden we af?

onze blik vanuit het universum daarachter en laat alle herinnering aan onze wereld zijn

te snel verloren?

Sluiten we onze geest en zoeken we onze toevlucht in de onverbiddelijke duisternis van de grot of doen we dat?

omarm nieuwsgierigheid en liefde voor kennis van onze medemensen, van onze zeldzame wereld

en van de oneindige en wonderbaarlijke dingen die nog bekend moeten worden?

Die tijd is nu