Baikal - Onirophagus

Prehuman, subhuman, posthuman

Absence of dialogue, screaming reality

When the seas are claudicant

When the machine is now childhood

Depravity, illness and past

Enter the idiot voices of the wind

The sad echo or ego

Of the cultural void

Baikal

When the weapons returns to the stone

When the songs are the scheeches of the wolves

We now bath in the dead oceans of our desert

No memories, no feelings

Survival and instincts

To the prayed future without any mankind

Immorality of your nothingness

All your being is full of void

Atrocity is the only role model

Barbarism as protocol

Prehuman, subhuman, posthuman

Afwezigheid van dialoog, schreeuwende realiteit

Wanneer de zeeën claudicant zijn

Wanneer de machine nu kindertijd is

Verdorvenheid, ziekte en verleden

Voer de idiote stemmen van de wind in

De droevige echo of het ego

Van de culturele leegte

Baikal

Wanneer de wapens terugkeren naar de steen

Wanneer de liedjes de scheeches van de wolven zijn

We baden nu in de dode oceanen van onze woestijn

Geen herinneringen, geen gevoelens

Overleven en instincten

Op de gebeden toekomst zonder enige mensheid

Immoraliteit van je nietsheid

Je hele wezen is vol leegte

Wreedheid is het enige rolmodel

Barbaarsheid als protocol