Indifferent Now - One King Down

you turned your back on me after i opened so much for you you’d see i was

always there if you’d only turned around but your eyes are averted as you stand on your own and

your warm

embrace has dissolved into a cold and empty look no longer will i play your

game time after

time, standing in line you keep your melancholy my support is gone i withdraw

from your

twisted affection i withdraw from your traps and snares i withdraw into my corner indifferent

now, to you, not here how do i erase these marks you’ve made your barbed hooks

have left me swollen to remove the staines you’ve left on me i must cleanse myself of this

emotion my heart

lies broken by words unspoken to live is to suffer through hurt and regret the

pain is all i know a tortured heart a functionless mass gone cold numbed by the pain of the

world now

indefferent to all emotion your presence makes me sick the fire inside has been

extinguished

the pain of the burning is all that’s left so i embrace it, this suffering lie

a functionless

mass lies broken it ceases to pump lacerated, a worthless lump lies cut now

form my scars my torn feelings now turn to scars a crust, a callous a shield to hide from the

pain the emotion

once evoked no longer burns the pain has made me immune a hole, where once was

warmth now in a icy void sits my tormented heart that you’ve destroyed i withdraw from

laughing i withdraw

from feeling i withdraw from your tender tough i withdraw from the pain of this

flesh i resign myself to earth and stone

je keerde me de rug toe nadat ik zo veel voor je opende dat je zou zien dat ik was

altijd daar als je je maar omdraaide, maar je ogen zijn afgewend terwijl je alleen staat en

je bent warm

omhelzing is opgelost in een koude en lege blik niet langer zal ik je spelen

speeltijd erna

tijd, in de rij staan ​​je houdt je melancholie mijn steun is weg ik trek me terug

van jouw

verwrongen genegenheid ik trek me terug uit je vallen en strikken ik trek me terug in mijn hoek onverschillig

nu, aan jou, niet hier hoe wis ik deze tekens die je hebt gemaakt van je haken met weerhaken?

heb me opgezwollen om de vlekken te verwijderen die je op me hebt achtergelaten ik moet mezelf hiervan reinigen

emotie mijn hart

leugens gebroken door onuitgesproken woorden om te leven is lijden door pijn en spijt van de

pijn is alles wat ik ken een gekweld hart een functieloze massa die koud is geworden verdoofd door de pijn van de

wereld nu

onverschillig voor alle emoties je aanwezigheid maakt me ziek het vuur van binnen is geweest

gedoofd

de pijn van het branden is het enige dat overblijft, dus ik omarm het, deze lijdende leugen

een functieloze

massa ligt gebroken het stopt met pompen verscheurd, een waardeloze klomp ligt nu gesneden

vorm mijn littekens mijn verscheurde gevoelens veranderen nu in littekens een korst, een eelt een schild om te verbergen voor de

pijn de emotie

eenmaal opgeroepen brandt niet meer de pijn heeft me immuun gemaakt voor een gat, waar ooit was

warmte nu in een ijzige leegte zit mijn gekwelde hart dat je hebt vernietigd ik trek me terug uit

lachend trek ik me terug

van het gevoel trek ik me terug uit je tedere taaie ik trek me terug uit de pijn hiervan

vlees leg ik me neer bij aarde en steen