Vuela Pena - Omara Portuando

Sopla el primer viento y trae la pena

Cabizbaja, aún somnolienta

Con el polvo haciendo lazo

En su cabeza

Sopla el primer viento y trae la pena

De una ingrata primavera

Que cambió su traje blanco

Por el gris de la tormenta

Pena, pena que se va y regresa

Como lleva y trae la arena

Una ola que rabiosa roba huellas

Pena, pena ajena

Que me acecha

Como propia, como nueva

Como una ave que, cansada de viajar

Al fin se queda

Pena, vuela pena

Adonde quieras

Rómpete contra las piedras

O queda, quédate quieta

Pena, vuela pena

Adonde quieras

Pero lejos de la tierra

Donde yace moribunda la inocencia

Pena, pena que mata, que quema

Pena inmensa que envenena

Que te empaña el horizonte

Aunque ya, ya no haya niebla

Pena, pena enorme, pena eterna

Que endurece, que lacera

Que convierte a la princesa

En la más anciana reina

Pena, pena ajena

Que me acecha

Como propia, como nueva

Como una ave que cansada de viajar

Al fin se queda

Pena, vuela pena

Adonde quieras

Rómpete contra las piedras

O queda, quédate quieta

Pena, vuela pena

Adonde quieras

Pero lejos de la tierra

Donde acaban de enterrar a la inocencia

De eerste wind waait en brengt verdriet

Neergeslagen, nog steeds slaperig

Met het stof dat een lasso maakt

In jouw hoofd

De eerste wind waait en brengt verdriet

Van een ondankbare lente

wie heeft zijn witte pak veranderd?

Door het grijs van de storm

Jammer, jammer dat gaat weg en komt terug

Hoe draagt ​​en brengt het het zand?

Een golf die hondsdolle voetafdrukken steelt

verdriet, het verdriet van andere mensen

wat achtervolgt mij?

Als eigen, als nieuw

Als een vogel die het reizen beu is

eindelijk blijft het

verdriet, vlieg verdriet

Waar u maar wilt

breken tegen de stenen

Of blijf, blijf stil

verdriet, vlieg verdriet

Waar u maar wilt

Maar ver van het land

waar onschuld ligt te sterven

Pijn, pijn die doodt, die brandt

Immens verdriet dat vergiftigt

Dat vertroebelt de horizon

Hoewel er geen mist meer is

Pijn, enorme pijn, eeuwige pijn

dat verhardt, dat verscheurt

dat verandert de prinses

In de oudste koningin

verdriet, het verdriet van andere mensen

wat achtervolgt mij?

Als eigen, als nieuw

Als een vogel die het reizen beu is

eindelijk blijft het

verdriet, vlieg verdriet

Waar u maar wilt

breken tegen de stenen

Of blijf, blijf stil

verdriet, vlieg verdriet

Waar u maar wilt

Maar ver van het land

Waar ze net de onschuld hebben begraven