Stárnout - Olympic, Pavel Vrba, Petr Janda

Na srdci mám sto obručí

Z obavy jak se naučím

Stárnout, stárnout

A jestli vůbec na to mám

Zdá se to možná předčasné

Že stál bych o to

To snad né

Stárnout, stárnout

Jestli pak na to vůbec mám

Až budu mít volné místo v tramvajích

Svět najednou bude stát

Jak dál chci žít se mě možná zeptají

Já řeknu rád

Sám v sobě najít souznění

Učím se tomu umění

Stárnout, stárnout

A nemít dluhy z prodlení

Že budu mít srdce stejně hořlavé

S tou nadějí jedu dál

Stárnout a žít plout kam nejdál dopljavem

Jó to bych bral

Když spíš mi krásně v náručí

Přemýšlím jak se naučím

Stárnout, stárnout

A jestli na to vůbec mám

Stárnout, stárnou, stárnout

Sám

Ik heb honderd hoepels op mijn hart

Uit angst voor hoe ik zal leren

Veroudering, veroudering

En als ik het al kan

Het lijkt misschien voorbarig

Dat zou me iets schelen

ik denk het niet

Veroudering, veroudering

Als ik het al heb

Als ik een vrije zitplaats heb in de trams

De wereld staat ineens stil

Ze kunnen me vragen hoe ik wil leven

Ik zal blij zijn om te zeggen

Vind harmonie in jezelf

Ik leer de kunst

Veroudering, veroudering

En geen schulden hebben voor te late betaling

Dat mijn hart net zo ontvlambaar zal zijn

Ik ga verder met die hoop

Om oud te worden en te leven om zo ver te zeilen als ik kan

Ja, ik zou het nemen

Als je heerlijk in mijn armen slaapt

Ik ben benieuwd hoe ik het zal leren

Veroudering, veroudering

En als het moet

Veroudering, veroudering, veroudering

Alleen