Fata morgana - Hana Zagorová, Zdenek Rytír, Petr Janda

V tvých očích vidím poušť a prudký žár,

pouští se plahočíš jak dromedár,

hledáš chladivý vlídný stín,

proč ses vydal sám do pustin?

Slunce tě vysuší tak jako troud,

těžko už ucítíš ten vánek dout,

který chladný déšť přivolá;

tebe tvoje poušť udolá.

Tak chvíli stůj,

tak chvíli stůj.

Věř mi, láska tvá je jen pouhá fata morgana,

a že byla ti chvíle dlouhá včera do rána,

vysnil sis oázu, háj,

a v tom háji malý ráj;

věř mi, láska tvá je jen pouhá fata morgana.

Mám ráda říční proud a vodopád,

chci slyšet šeptat déšť než půjdu spát.

Nemám ráda nic vyprahlé,

ani city tvé uvadlé.

Tak chvíli stůj,

tak chvíli stůj.

Věř mi, láska tvá je jen pouhá fata morgana,

a že byla ti chvíle dlouhá včera do rána,

vysnil sis oázu, háj,

a v tom háji malý ráj;

věř mi, láska tvá je jen pouhá fata morgana.

Lalalalalá…

In jouw ogen zie ik de woestijn en de felle hitte

je sjokt voort als een dromedaris

je zoekt koele, zachte schaduw

waarom ging je alleen de woestijn in?

De zon droogt je uit als tondel

je voelt de wind bijna niet meer

welke koude regen oproept;

je woestijn zal je inhalen.

Dus wacht even

dus wacht even

Geloof me, je liefde is slechts een luchtspiegeling

en dat je een lange tijd had tot gisterochtend,

je droomde van een oase, een bos,

en in dat bos een klein paradijs;

geloof me, je liefde is slechts een luchtspiegeling.

Ik hou van rivierstroom en waterval

Ik wil de regen horen fluisteren voordat ik ga slapen.

Ik hou niet van iets droogs

noch je gevoelens verdorde.

Dus wacht even

dus wacht even

Geloof me, je liefde is slechts een luchtspiegeling

en dat je een lange tijd had tot gisterochtend,

je droomde van een oase, een bos,

en in dat bos een klein paradijs;

geloof me, je liefde is slechts een luchtspiegeling.

Lalalalala…