Паденье - Ольга Кузнецова

Постигаю равновесье,

как сложнейшую науку.

Устремляюсь в преднебесье,

перестраиваю руку,

чтобы правила полетом,

не покрывшись опереньем,

и вальсирую по нотам,

и фиксирую паденье.

С новой силою пытаюсь

изменить свою породу,

но, сорвавшись, возвращаюсь

к нелетальному исходу,

где в тела врастает лето,

где пульсируют растенья,

где ты думаешь, что это

возвращение, возвращенье.

Отражаю притяженье.

Снова вскидываю руку

и знакомое движенье

постигаю, как науку.

Устремляюсь в преднебесье

и вальсирую по нотам,

чтоб, достигнув равновесья,

научить

тебя

полету.

Ik bereik balans

als de moeilijkste wetenschap.

Ik haast me naar de hemel,

de hand herschikken

om de vlucht te regeren,

niet bedekt met veren,

en wals op de noten,

en maak de val vast.

Ik probeer met hernieuwde kracht

verander je ras

maar nadat ik gebroken heb, keer ik terug

tot een niet-dodelijke afloop,

waar de zomer in de lichamen groeit,

waar planten pulseren

waar denk je dat het is?

terugkeer, terugkeer.

Weerspiegel aantrekkingskracht.

Ik steek mijn hand weer op

en bekende beweging

Ik begrijp het als een wetenschap.

Ik haast me de lucht in

en wals op de noten,

om evenwicht te bereiken

leren

jij

vlucht.